Lu Xun (1881–1936)
Auteur van Selected Stories
Over de Auteur
A writer, essayist, translator, poet, and literary theorist and critic, Lu Hsun was born in the Chekiang Province of an educated family whose fortunes were in decline. He went to Japan to study Western medicine, but he dropped out of Sendai Medical College in 1906 after seeing news slides of toon meer Japanese soldiers decapitating Chinese in Manchuria. He made a decision to cure the "souls" of his countrymen rather than their bodies and chose literature as his medium. Lu Hsun returned to China in 1909 and watched the progress of the 1911 revolution with dismay. His spirits were raised somewhat in 1917 when the magazine New Youth raised the banner of literary revolution. He joined the ranks of the new writers with his short story "Diary of a Madman." Several more stories soon followed, the most famous of which was "The True Story of Ah Q" in the early 1920's. In 1926, after one of many periodic bouts of depression, Lu Hsun traveled for a while in the south and then settled in Shanghai, where he was greeted as a doyen on the literary scene. However, although many young writers wanted to become his disciples, he had an ambivalent attitude toward them and often became bitter or angry when he disagreed with their theories. The League of Left-Wing Writers was founded in 1930 and promptly took him as their leader. But from the beginning, relations were quite strained, and, by the time he died in 1936, he was completely alienated from these men who would later sing his praises. The extent of Lu Hsun's work and his high standards laid the foundation for modern Chinese literature, and he is still considered to be China's greatest twentieth-century writer in the People's Republic. His stories are satiric, unflinchingly realistic, disturbing, and brilliantly crafted in tone and style. In addition to this rich legacy, he also translated a number of European works of literature and theoretical studies on art and literature into Chinese, and he helped to introduce modern art to China. (Bowker Author Biography) toon minder
Reeksen
Werken van Lu Xun
The Real Story of Ah-Q and Other Tales of China: The Complete Fiction of Lu Xun (2009) 297 exemplaren
Noveloj de Lusin: plena kolekto 8 exemplaren
Lu Xun xiao shuo ji ci hui = Lu Xun xiao shuo ji, vocabulary = Selected short stories of Lu Xun (1987) 7 exemplaren
Diario de un demente: Y otros cuentos (Letra grande, serie maior) (Spanish Edition) (2008) 6 exemplaren
La falsa libertà 5 exemplaren
Lu Hsun: Writing for the Revolution From Chinese Literature Magazine (Modern China Series, 2) (1976) 4 exemplaren
朝花夕拾 3 exemplaren
In tiefer Nacht geschrieben: Auswahl 2 exemplaren
Tagebuch eines Verrückten: und andere Erzählungen: und andere Erzhlungen (Unionsverlag Taschenbücher) (2020) 2 exemplaren
Lu Classics Collection (Paperback) 2 exemplaren
Cultura e società in Cina 2 exemplaren
歷史故事新編 2 exemplaren
Lu Xün Xiao Shuo Ji Ci Hui: Vocabulary (Selected Short Stories of Lu Xün) (Mandarin Chinese Edition) (1979) 2 exemplaren
Nouvelles choisies 2 exemplaren
Voilà ce que je lui ai fait 2 exemplaren
La vie et la mort injustes des femmes: Anthologie (Collection "Mille et une femmes") (French Edition) (1985) 2 exemplaren
伤逝 1 exemplaar
药 Medicine 1 exemplaar
Pagal Ki Diary 1 exemplaar
Dã Thảo 1 exemplaar
Lịch sử tiểu thuyết Trung Quốc 1 exemplaar
Contes anciens sur un mode nouveau 1 exemplaar
The true story of Ah Q 1 exemplaar
Lu Xun: Selected Works 1 exemplaar
Is-Sejha 1 exemplaar
Hạt Giống/The Seed (Vietnamese/English): Từ truyện của Ông Mục Sư Phạm Xuân Tín và bà (The story of… 1 exemplaar
魯迅詩箋選集 1 exemplaar
魯迅小說選 1 exemplaar
吶喊 1 exemplaar
魯迅語錄 (Traditional Chinese Edition) 1 exemplaar
唐宋傳奇記 1 exemplaar
唐宋傳奇集 1 exemplaar
CIGLIK 1 exemplaar
Short Stories 1 exemplaar
Professor Kao 1 exemplaar
Benediction 1 exemplaar
Elektitaj noveloj 1 exemplaar
TREGIME 1 exemplaar
Benopeta Ofero 1 exemplaar
Повести ; Рассказы 1 exemplaar
Lu Xun classcis collection Call to arms Dawn Blossoms Plucked at Dusk (Chinese Edition) (2010) 1 exemplaar
La Mala Hierba (Poesia (bartleby)) 1 exemplaar
Acentos mixtos 1 exemplaar
阿Q正傳 1 exemplaar
魯迅精品集 4: 朝花夕拾 1 exemplaar
狂人日記: 野草 1 exemplaar
Chinese Literature 1 exemplaar
Kovanje mača i druge pripovjetke 1 exemplaar
La vera storia di Ah Q e altri racconti 1 exemplaar
Selected Stories by Lu Xun (Gems of Chinese Literature) (English and Chinese Edition) (1999) 1 exemplaar
يوميات مجنون 1 exemplaar
Lu Xun shu xin ji = Ư̌ ̈£̃Œ ̃Ł ̌= Ư̌ ̈ı̆ ̃Ł 1 exemplaar
鲁迅选集, 第一版, Lǔxùn zuòpǐn xuǎn 1 exemplaar
鲁迅选集, 第二版, Lǔxùn zuòpǐn xuǎn 1 exemplaar
鲁迅选集, 第三版, Lǔxùn zuòpǐn xuǎn 1 exemplaar
鲁迅选集, 第四版, Lǔxùn zuòpǐn xuǎn 1 exemplaar
6 volumes of Lu Xun 1 exemplaar
Lu Xun's legacy : printmaking in modern China : an exhibition of prints from the collection of The Muban Educational… (2020) 1 exemplaar
Een kleine gebeurtenis 1 exemplaar
Повести, рассказы 1 exemplaar
Antiguos relatos vueltos a contar 1 exemplaar
Do Amar Kahaniyan 1 exemplaar
“Upstairs in a Wineshop” 1 exemplaar
Selected Works 1 exemplaar
魯迅全集 Luxun Quanji (Complete Works of Lu Xun) 1 exemplaar
Lu Xun shu xin ji = 魯迅书信集 = 魯迅書信集 1 exemplaar
Sobre la classe intel·lectual 1 exemplaar
Lu Xun miao yu lu (Zhongguo xian dai wen hao miao yu lu) (Mandarin Chinese Edition) (1992) 1 exemplaar
Oeuvres choisies Volume I 1 exemplaar
Oeuvres choisies, Volume II 1 exemplaar
Oeuvres choisies, Volume III 1 exemplaar
Oeuvres choisies, Volume IV 1 exemplaar
Nouvelles choisies 1 exemplaar
Silent China 1 exemplaar
Chinese modern literature classic picture book (Volume 1): Herbs Garden (Paperback)(Chinese Edition) (2010) 1 exemplaar
Ah Q and Others: Selected Stories of Lusin 1 exemplaar
鲁迅经典-朝花夕拾 野草 1 exemplaar
阿Q正传(五幕剧 1 exemplaar
鲁迅小说插图集 1 exemplaar
阿Q正传一零八图 1 exemplaar
朝花夕拾 (Chinese Edition) 1 exemplaar
Selected Works Of Lu Hsun Volume One 1 exemplaar
The Power of Weakness (LING) 1 exemplaar
Stories and Sketches 1 exemplaar
Poesie e scritti sulla poesia 1 exemplaar
Vrava (Stories by Lu Xun) 1 exemplaar
Berättelser 1 exemplaar
Dialettica della famiglia. Genesi, struttura e dinamica di un'istituzione repressiva (1974) — Medewerker — 1 exemplaar
KUNG I-CHI 1 exemplaar
Medicine 1 exemplaar
集外集拾遗 1 exemplaar
集外集拾遗补编 1 exemplaar
汉文学史纲要 1 exemplaar
从百草园到三味书屋 1 exemplaar
Gerelateerde werken
Tagged
Algemene kennis
- Gangbare naam
- Lu Xun
- Officiële naam
- 周树人
- Pseudoniemen en naamsvarianten
- Sin, Lou
Lu Hsun
Zhou Zhangshou
Zhou Yucai
Shùrén - Geboortedatum
- 1881-09-25
- Overlijdensdatum
- 1936-10-19
- Graflocatie
- Lu Xun Park, Shanghai, China
- Geslacht
- male
- Nationaliteit
- China
- Geboorteplaats
- Shaoxing, China
- Plaats van overlijden
- Shanghai, China
- Woonplaatsen
- Shaoxing, Zhejiang, China (1881)
Sendai, Miyagi, Japan (1904)
Tokyo, Japan (1906)
Hangzhou, Zhejiang, China
Beijing, China
Xiamen, Fujian (toon alle 8)
Guangzhou, Guangdong, China
Shanghai, China (1927) - Opleiding
- Jiangnan Naval Academy (1889 | 1890)
Jiangnan Military Academy (School of Mines and Railways)
Kobun Gakuin
Tohoku University (MD | 1904 | 1906 | dropped out) - Beroepen
- teacher (Hangzhou High School)
teacher (Shaoxing No. 1 High School)
Assistant Secretary (1926 | Ministry of Education in Nanjing)
lecturer (Peking University)
lecturer (Beijing Normal University)
writer (toon alle 12)
poet
lecturer (1926 | Xiamen University)
lecturer (1926 | Zhongshan University)
editor (New Youth magazine)
editor (Sprouts magazine)
translator (Dead Souls) - Relaties
- Zhou Zuoren (brother)
- Organisaties
- Chinese League of Left-Wing Writers (co-founder)
- Prijzen en onderscheidingen
- Asteroid Namesake (233547 2007 JR27)
Lu Xun Literary Prize
Leden
Besprekingen
Lijsten
Must read (1)
Hidden Classics (1)
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 251
- Ook door
- 12
- Leden
- 2,116
- Populariteit
- #12,163
- Waardering
- 4.0
- Besprekingen
- 30
- ISBNs
- 383
- Talen
- 16
- Favoriet
- 7
Wat we wél kunnen zeggen is dat Tsj’eng Yuan wellicht niet in de bovenste schuif lag bij de communistische dictatuur (wie daar ligt, schrijft zelden “dissidente” literatuur, tenzij het een heel erg grote stiekemerd is), terwijl Lu Xun dat wél deed. Alhoewel … wellicht heeft Lu Xun geluk gehad dat hij niet al te lang leefde. Hij werd geboren in 1881 en stierf in 1936, dus 13 jaar voor de communisten hun dictatuur konden vestigen. En hij steunde vanaf 1926 dan wel openlijk de communisten tegen de regerende Kwomintang in, maar werd nooit lid van de partij en weigerde het “gezag” van de partij te erkennen in literaire aangelegenheden. Tijdens de literaire polemieken die in 1928 en het jaar van zijn overlijden werden gevoerd, probeerden de communisten hem de wet voor te schrijven, maar daar gaf hij nooit aan toe. Naar alle waarschijnlijkheid zou hij dus, als hij langer had geleefd, aan zijn kritiek op de oude Chinese maatschappij en de Kwomintang kritiek op de communistische partij hebben toegevoegd, maar zover kreeg hij zichzelf bij leven kennelijk óók weer niet. Wat de communisten, een keer ze hun dictatuur gevestigd hadden, toeliet hem te verheerlijken en twee musea aan zijn, op communistische wijze bijgekleurde, nagedachtenis te wijden.
Soit, verwacht u bij het ter hand nemen van Te Wapen niet aan proletarisch gebral. Te Wapen bevat, aldus de achterflap, “sterk autobiografische verhalen” waarin “het tragische lot van China aan het begin van de twintigste eeuw besloten [ligt]”, “het oude China van zijn jeugd, de chaos van de Republiek”, geobserveerd “met de blik van een moderne intellectueel”, “nu eens met ironie, dan weer met verbijstering”. Want een modernist wás Lu Xun én … een nationalist. Grappig uiteraard gezien communisten en nationalisten tegenwoordig nogal vaak als tegengestelde kampen worden gezien (toch door mensen die weinig kennis van geschiedenis hebben of er van uitgaan dat hun gehoor dat niet heeft), maar begrijpelijk als je weet dat Lu Xun medicijnen (en Duits) studeerde in Japan (gebruikelijk onder Chinezen van die tijd) en daar “revolutionaire” organisaties leerde kennen (dus hoe dan ook nationalistisch, wat hun links/rechts-oriëntatie ook mocht zijn).
Het was ook tijdens die jaren als student dat hij zijn eerste stappen op het literaire pad zette, maar het tijdschrift waaraan hij zou meewerken, Nieuw Leven, bleek een doodgeboren kind. Dat was niet het geval met Het dagboek van een gek, volgens de achterflap “het eerste moderne, naar westers model geschreven verhaal – dat wil zeggen in gewone spreektaal – in de Chinese literatuur”, en het eerste in Te Wapen, een bundel, opgenomen verhaal.
Maar Lu Xun studeerde dus in de eerste plaats medicijnen en geen letterkunde. Pas vanaf 1906, toen hij al 4 jaar student was, richtte hij zich volledig op de literatuur. Het had immers, schrijft vertaler K. Ruitenbeek in zijn nawoord, “geen zin het lichaam te genezen van mensen met een geest vol zieke denkbeelden, zo vond hij”. De ziekste denkbeelden waren overigens mogelijk te vinden in de geneeskunde zelf (nog steeds trouwens). Daarover schrijft Lu Xun in zijn voorwoord, waarin hij het in eerste instantie heeft over zijn zieke vader: “Als ik thuisgekomen was moest ik meteen weer druk aan de slag, want de arts die het recept had uitgeschreven was zeer beroemd, en daardoor kwam het dat de ingrediënten die aan de medicijnen die hij voorschreef moesten worden toegevoegd ook heel buitenissig waren: wortels van riet, in de winter opgegraven; zoete aardappels waar drie jaar lang de vorst was overheengegaan; cicaden, en wel een mannetje en een wijfje die samen een paartje hadden gevormd; een ‘grondboompje’, maar dan een dat al besjes droeg … allemaal dingen die niet gemakkelijk te krijgen waren. Desondanks ging mijn vader van dag tot dag verder achteruit, totdat hij tenslotte stierf.”
In datzelfde voorwoord trouwens dit, wat betreft zijn beslissing om de geneeskunde in de steek te laten: “Op een keer kreeg ik op zo’n lantaarnplaatje [een dia avant la lettre die hij van een van zijn professoren te zien kreeg, noot van mij] zelfs onverwacht een stel Chinezen te zien. Een van die oud-landgenoten van mij stond geboeid in het midden, de anderen stonden aan weerskanten van hem. Allen hadden zij een krachtig gebouwd lichaam, maar een afgestompte uitdrukking op hun gezicht. Volgens de toelichting had de geboeide als oorlogsspion voor de Russen gewerkt en zou hij straks door Japanse militairen in een openbare terechtstelling worden onthoofd; de mensen om hem heen waren gekomen om van dat schouwspel te genieten. Nog voor het einde van het studiejaar bevond ik mij al in Tokio, omdat ik sinds die gebeurtenis tot het inzicht was gekomen dat de medische wetenschap helemaal niet zoiets belangrijks was. Een achterlijk volk, al was het nog zo gezond en krachtig van lichaam, kon toch maar dienen tot willoos object om aan den volke te tonen, of tot even willoze toeschouwers daarbij. Je hoefde je er beslist niet ongelukkig onder te voelen als een aantal daarvan stierf. Daarom was het eerste waaraan wij moesten werken een verandering van hun geest, en wat het beste middel daartoe betrof vond ik toen dat dat vanzelfsprekend de verbreiding van de literatuur moest zijn.” Iets waarin Lu Xun volkomen gelijk had en nog steeds heeft, alleen bestaat het enige literatuurbeleid van “democraten” erin – en dat in niet mindere mate dan dat van dictaturen – te bepalen wat u wel en niet mag lezen, niet in het aanmoedigen van lezen op zich, laat staan in het aanmoedigen van een veelvuldigheid van boeken en teksten. U zou immers wel eens rare ideeën kunnen krijgen. Ook ons volk moet immers achterlijk blijven en blij zijn met het redden van het vege lijf, daartoe zelfs zijn vrijheid volkomen opgevend. Geen idee of Lu Xun bekend was met Nietzsche, maar deze zou het allicht Sklavenmoral genoemd hebben.
Nu, terug naar Te Wapen, wat de verhalen van Lu Xun betreft, die zullen inderdaad wel voor een groot deel uit de autobiografische hoek komen en zijn ongetwijfeld ook “modern” geschreven, maar verwacht u toch niet aan een atmosfeer of een achtergrond die ook maar enigszins westers aandoet. China is een wereld op zich en de auteur heeft een hang naar melancholie. Dat laatste komt in het ene verhaal (bijvoorbeeld Kong Yiji, Dorpsopera of Mijn geboortestreek) sterker naar voor dan in het andere, maar is er wel voortdurend. Net zoals er vaak iets magisch-realistisch aanwezig is (in De Medicijn en Een onbetekend voorval onder andere). Maar dus ook zeer vaak typisch Chinese, en dan nog tijdsgebonden fenomenen. Rond het al dan niet dragen van een vlecht, bijvoorbeeld, in Een verhaal over haar en De ware geschiedenis van A Q, of rond de elkaar in snel tempo afwisselende heersers en de aanpassing daaraan van de onderdanen, in Deining en weerom De ware geschiedenis van A Q.
Wat niet belet dat Lu Xun soms – bewust of onbewust? – zeer grappig uit de hoek kan komen. Bijvoorbeeld in dit stukje in Dorpsopera: “Maar wij waren vrienden, en zelfs al kregen we soms eens ruzie en raakte ik met een oudoom aan het vechten, niemand in het hele dorp, of hij oud was of jong, zou op het idee komen dat ‘insubordinatie’ te noemen. Ze waren trouwens ook voor negenennegentig procent analfabeet.”
Of dat hij ook gevoelens weet te schilderen op een manier die voor een westerling begrijpelijk is. In de inleiding van Het witte licht bijvoorbeeld weet hij de ontgoocheling echt zéér hard te maken: “Toen Chen Shicheng uitgekeken was op de uitslagen van het districtsexamen en naar huis terugging was het al middag. Toch was hij vroeg gegaan. Zodra hij de lijsten met de namen van de geslaagden in het oog had gekregen was hij allereerst op zoek gegaan naar het karakter Chen. Daarvan waren er heel wat, alsof ze hun beurt niet konden afwachten, zo ongeduldig wilden ze zijn oog binnendringen. Maar wat er op volgde waren nooit de twee karakters Shi en cheng. Nog eens zocht hij nauwgezet de twaalf vellen papier af waarop de namen in grote cirkels stonden gerangschikt, maar ook toen iedereen al vertrokken was en hij als enige nog voor de muur tegenover de poort van het examengebouw stond kwam de naam Chen Shicheng daarop niet te voorschijn.
Al blies een koele wind zacht door zijn korte, grijs gespikkelde haar, de stralen van de vroege winterzon schenen toch nog met een milde warmte op hem neer. Maar het was alsof de zonnewarmte hem duizelig maakte; zijn gezicht trok hoe langer hoe valer weg en zijn vermoeide, rood opgezwollen ogen straalden met een vreemde glans. De tekst van de uitslagen op de muur zag hij op dat moment allang niet meer, alleen een stel zwarte kringen zwom nog dansend voor zijn ogen rond.
Hij was geslaagd voor de graad van ‘bloeiend talent’, hij ging naar de provinciale hoofdstad om deel te nemen aan het examen voor de tweede graad, bij alle examens slaagde hij bij de eerste poging … de hooggeplaatsten probeerden op alle mogelijke manieren hun dochters aan hem te koppelen, de mensen zagen vol ontzag als was hij een god naar hem op, verguizing en blindheid van weleer berouwend … de vreemden die in zijn vervallen huis woonruimte hadden gehuurd zou hij de deur uitzetten, of nee, dat zou niet eens nodig zijn, uit eigen beweging vertrokken ze – zijn huis zou hij volkomen vernieuwen, ervóór zou een vlaggemast komen te staan, boven de deur een naambord prijken … wilde hij zich hoogstaand en onkreukbaar tonen dan was een positie in de hoofdstad de juiste keuze, maar anders was het lucratiever naar een post in de provincie uit te zien … Weer was de toekomst die hij eerder zo keurig had uitgestippeld ineengestort als een pagode van suikerwerk die nat is geworden; alleen een stapel brokstukken was nog over. Zich nauwelijks bewust van wat hij deed, met een gevoel alsof alle kracht uit zijn lichaam geweken was, draaide hij zich om en sloeg als een gebroken man de weg naar huis in.”
Heel Het witte licht is trouwens een verhaal van zeer diepe ontgoocheling. Van een op het randje daarvan terug geworpen worden naar onredelijke hoop en dan terug richting afgrond. En het is, zoals de andere, zeker de moeite van het lezen waard. Het is even wennen aan de verteltrant van de schrijver, vooral ook omdat het voorwoord je nog de indruk geeft dat het boek echt “westers” zal geschreven zijn, maar een keer je dat hebt gedaan, wil je graag verhaal na verhaal lezen.
Uitsmijter: wie zou denken dat onze eigen literatuur gedoemd is tot niet meer dan lokale bekendheid, moet eens gaan grasduinen in het vertaalwerk van Lu Xun. Hij opende namelijk de ogen van de Chinese wereld voor onze eigenste Frederik van Eeden, wiens De kleine Johannes hij vertaalde. Ter zake schreef hij, aldus Ruitenbeek, “nog in 1936, het jaar van zijn dood, (…) in een brief dat van al zijn vertalingen alleen De kleine Johannes en De dode zielen [van Gogol, noot van mij] werkelijk waarde hadden”. Voor mij heeft overigens ook een andere vertaling van hem uit de Nederlandse literatuur zeker waarde, wegens in het Nederlands ook in m’n eigen beperkte collectie: die van een aantal van de Ideeën (261 en 447) van Multatuli.… (meer)