Dingen die ik niet wil weten. Door: Deborah Levy.

Dit boek is in de vorm van een ‘living autobiography’ een reactie op George Orwells essay Why I write uit 1946.

Sinds Warme melk ben ik fan van Levy. Op de één of andere manier voelt haar boeken lezen als een soort van thuiskomen. Ze raakt iets in mij dat ik niet kan benoemen. Haar schrijven is rauw, puur, intelligent en vol humor. Ze is anders; qua denken, qua kijken en schrijven. Net dat anders zijn maakt haar zo bijzonder, zo goed.

Dingen die ik niet wil weten is het eerste deel van een driedelige autobiografie die gaat over haar leven als veertiger, vijftiger en zestiger. Aangezien ik 41 ben past dit deel nu perfect bij mij, hoewel het in feite meer over haar kindertijd in Zuid-Afrika gaat. Het leven als vrouw in een wereld die is ‘ontsproten uit het mannelijk bewustzijn’ is en blijft een hoofdthema in haar leven en dus ook in haar boeken.

Met mijn potlood in de aanslag (om moois te onderlijnen) kijk ik uit naar deel 2, dat één dezer dagen verschijnt. ( )