De auteur, een bekende columnist van een Amerikaanse krant, beschrijft het leven van zijn hond Marley. Aan de verteltrant is het duidelijk merkbaar dat de schrijver veel ervaring heeft met schrijven, het boek verveelt geen moment. Integendeel, ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo heb moeten lachen bij het lezen van een boek.
John en Jenny zijn net hun leven samen begonnen. Ze zijn jong en verliefd, en hoeven zich nergens zorgen over te maken. Dan nemen ze Marley in huis, een pluizige puppy. Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Marley groeit al snel tot een niet te stoppen, vierenveertig kilo zware stoomwals van een Labrador retriever. Hij stormt door hordeuren, steelt vrouwenlingerie en juwelen, en sloopt bijna alles waar hij zijn tanden in kan zetten, met inbegrip van het meubilair. Hoewel hij vaak de boel op stelten zet, zijn zijn betuigingen van liefde en aanhankelijkheid grenzeloos. Marley neemt deel aan de vreugde van het paar over de eerste zwangerschap en als een meisje 's nachts op straat wordt aangevallen, is hij er ook. Door alles heen blijkt hij een toonbeeld van standvastigheid, ook als het gezin aan het eind van zijn Latijn is. Marley leert de Grogans dat er vreugde gevonden kan worden in de simpele dingen van het leven, en in de pure kracht van onvoorwaardelijke liefde.
Een zeer boeiend verhaal met een lach en een traan, kortom een aanrader! ( )