Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
When Philip Swallow and Professor Morris Zapp participate in their universities Anglo-American exchange scheme, the Fates play a hand, and each academic finds himself enmeshed in the life of his counterpart on the opposite side of the Atlantic. Nobody is immune to the exchange: students, colleagues, even wives are swapped as events spiral out of control. And soon both sundrenched Euphoric State university and rain-kissed university of Rummidge are a hotbed of intrigue, lawlessness and broken vows."… (meer)
Iemand noemde de titel ergens in de krant weer eens als een van de leukere campus novels en plots kreeg ik zin mijn tweedehandsexemplaar nu eindelijk eens te lezen.
Ik houd van het type roman dat zijn kunstmatigheid suggereert (Pamuk in Het nieuwe leven, Auster in 'Ghosts' in The New York Trilogy). Britse comedy of errors-schrijvers zoals Alison Lurie en David Lodge doen het op een andere manier, met personages die uitdrukkelijk als typetjes, zetstukken worden geïntroduceerd, bijvoorbeeld nadrukkelijke tegenpolen, en dan in de loop van het verhaal niet alleen op wonderbaarlijke wijze elkaar toegroeien maar flesh and bones krijgen. Kustmatig is ook de zekerheid dat elke 'toevallige ontmoeting' dat niet zal blijken te zijn. Vermaak op hoog niveau.
De betere voorbeelden vermogen mij echt te ontroeren, zoals Lurie in Foreign Affairs en Lodge in Nice Work. Changing Places is veel voorspelbaarder, ik in elk geval kon in grote lijnen uittekenen wat zou gebeuren.
Wel fraai: - het slothoofdstuk, waarin werkelijkheid en theorie van fictie mooi mixen - Lodge's talent om niet moraliserend maar betrokken over overspel en menselijke dubbelzinigheid te schrijven. Ook doet hij vrouwlijke personages recht, binnen het zetspelkarakter van zijn boeken. Het zijn geen heteromanspeeltjes. ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
For Lenny and Priscilla, Stanely and Adrienne and many other friends on the West Coast
Eerste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
High, high above the North Pole, on the first day of 1969, two professors of English Literature approached each other at a combined velocity of 1200 miles per hour.
Citaten
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
PHILIP shrugs. The camera stops, freezing him in mid-gesture.
When Philip Swallow and Professor Morris Zapp participate in their universities Anglo-American exchange scheme, the Fates play a hand, and each academic finds himself enmeshed in the life of his counterpart on the opposite side of the Atlantic. Nobody is immune to the exchange: students, colleagues, even wives are swapped as events spiral out of control. And soon both sundrenched Euphoric State university and rain-kissed university of Rummidge are a hotbed of intrigue, lawlessness and broken vows."
Google Books — Bezig met laden...
(3.72)
Epistolary comedy - read in the 90s
6
Ik houd van het type roman dat zijn kunstmatigheid suggereert (Pamuk in Het nieuwe leven, Auster in 'Ghosts' in The New York Trilogy). Britse comedy of errors-schrijvers zoals Alison Lurie en David Lodge doen het op een andere manier, met personages die uitdrukkelijk als typetjes, zetstukken worden geïntroduceerd, bijvoorbeeld nadrukkelijke tegenpolen, en dan in de loop van het verhaal niet alleen op wonderbaarlijke wijze elkaar toegroeien maar flesh and bones krijgen. Kustmatig is ook de zekerheid dat elke 'toevallige ontmoeting' dat niet zal blijken te zijn. Vermaak op hoog niveau.
De betere voorbeelden vermogen mij echt te ontroeren, zoals Lurie in Foreign Affairs en Lodge in Nice Work. Changing Places is veel voorspelbaarder, ik in elk geval kon in grote lijnen uittekenen wat zou gebeuren.
Wel fraai:
- het slothoofdstuk, waarin werkelijkheid en theorie van fictie mooi mixen
- Lodge's talent om niet moraliserend maar betrokken over overspel en menselijke dubbelzinigheid te schrijven. Ook doet hij vrouwlijke personages recht, binnen het zetspelkarakter van zijn boeken. Het zijn geen heteromanspeeltjes. (