Wat kan ik nog toevoegen aan wat nog niet gezegd of geschreven is over dit opmerkelijke, kleine boekje? In zekere zin Lispector trekt hier de lijn door van haar sublieme De Passie Volgens…, met dezelfde ongenadige introspectie in de ongrijpbare materie van de werkelijkheid. Maar in dit Uur van de Ster versimpelt ze literair-technisch het bereik van haar benadering. In plaats van een kosmologische uitdieping van een existentiële crisis laat ze om te beginnen een verteller-schrijver Rodrigo aan het woord die ons een hectische monoloog voorschotelt, eerder een verhakkelde keten zinnen, obsessioneel verstrikt in het elliptisch karakter van taal. En vervolgens laat ze Rodrigo het onbeduidende leven vertellen en becommentariëren van het redelijk naïeve meisje Macabéa in een sloppenwijk van Rio. Beide verhaallijnen illustreren de machteloosheid van de mens tegenover de opake werkelijkheid, al komt de onfortuinlijke Macabéa aanzienlijk sympathieker én tragischer over dan de soms wat drammerige Rodrigo. Voor mij graaft dit laatste werk van Lispector minder diep dan haar Passie, maar op weergaloze wijze weet ze weer de taal en bij uitbreiding literatuur tot het uiterste op te rekken. ( )

Komt zeer langzaam op gang, maar eens gestart lees jet het in één ruk uit! ( )

Geniale novelle over een schrijver die met veel moeite en tegenzin een eenvoudig verhaal over het lot van een arm, hulpeloos en lelijk meisje schrijft. ( )