Rosetta Loy (1931–2022)

Loy won terecht verscheidene prijzen met dit prachtig vertelde familie-epos uit Piëmonte dat zich voltrekt tussen de napoleontische oorlogen en de Italiaanse eenmaking. Maar de focus ligt minder op de grote gebeurtenissen dan wel op de kleine geschiedenissen van drie generaties beginnend bij Gran Masten op het moment dat deze een 'particulare' of landeigenaar wordt, en eindigend met de broers Gavriel en Luìs. Leven en dood wisselen elkaar af zoals de seizoenen. Veel 'condition humaine' in dit erg menselijk verhaal.
"Het was een geluid waarin de klanken van de vroegste kinderjaren te horen waren, wanneer het groen van de bomen en het voorbijtrekken van de wolken nog vloeistoffen lijken die in elkaar overgaan en de woorden en de dingen die nog niet door zintuiglijke waarnemingen worden onderscheiden, vormen aannemen die aan voortdurende verandering onderhevig zijn. En van verre, van de plaats waar dat monotone geluid vandaan kwam, lokte als de legendarische rattenvanger deze klaagzang de vormeloze gedaanten van de dromen met zich mee. Die zo lijken op die van de eerste levensjaren, of die misschien zelfs wel zijn." (p. 218)
De sfeer van het boek sluit mooi aan bij de neorealistische film De Klompenboom van Ermanno Olmi hoewel het harde seizoensgedreven landleven van arme dagloners in de 19e eeuwse Po-vlakte daar in zijn meer harde vorm gestalte krijgt.… (meer)