Olivier Pont

Een Godverdomse Klootzak , O Maneta, door Loisel & Pont

Wondermooie magie

Wanneer is een stripverhaal goed? Er bestaan verschillende subjectieve graadmeters maar één van de belangrijkste blijft toch die wanneer je het album aan anderen van harte aanbeveelt. Het prachtige De Hoorn van Ramor (1983) in de reeks Op Zoek naar de Tijdvogel van Loisel was het allereerste album dat ik in mijn prille leven als stripliefhebber aanprees aan mijn medeleerlingen. De combinatie van boeiend verhaal met een uitmuntende tekenstijl sprak me aan. De unieke inkleuring was voor mij jamais-vu. Dus bleef ik Loisel volgen en bewonderde zijn andere reeksen zoals Peter Pan, Magasin Général en De Grote Dode evenzeer.

Toen vorig jaar het eerste deel van Een Godverdomse Klootzak verscheen kocht ik blindelings het eerste deel Isabel. En effectief, ook dit verhaal bevat weer de gekende dosis Loisel-magie. In het tweede deel O Maneta wordt het girl-power-verhaal verdergezet: in het BraziliIë van 1972 waar sterke vrouwen godverdomse mannen die hen het leven zuur maken vervloeken, volgen we Max Heurtebise verder in zijn zoektocht naar zijn vader. Wanneer hij op een spoor van een schat komt lijkt hij langzaamaan deze zoektocht én zijn nieuwe vrienden te vergeten. Hij droomt enkel nog van macht en rijkdom en krijgt meer en meer de trekjes van een kleine klootzak.

Een Godverdomse Klootzak is een gelaagd verhaal over emancipatie, vrouwenuitbuiting, uitroeiing van de inheemse bevolking, corruptie, milieuproblematiek, bosontginning, enz… Zware thema’s die Loisel & Pont op een hapklare, soms humoristische en vooral wondermooi magische wijze aankaarten. O Maneta is het tweede deel van een must-have reeks die in geen enkele stripbibliotheek mag ontbreken.… (meer)

Schaduwen en vuur
Helaas werken er geen vrouwen op de redactie van onze website. Soms is dat een gemis. Ook al lazen we onlangs in de krant dat er eigenlijk geen verschil is tussen mannen- en vrouwenhersenen, toch lijkt er een onoverbrugbare kloof tussen de geslachten te gapen. We zullen nooit weten wat het is om een vrouw te zijn. Laat staan wat het is om borsten te hebben. En laat het hier nu net over gaan.

Net zoals in de grot van Plato zitten we met onze rug naar het vuur en proberen we uit de schaduwen af te leiden wat het is om vrouw te zijn. Een van de meest overtuigende schaduwen die we onlangs te zien kregen was Ontboezemingen van Olivier Pont.

Pont beschrijft in enkele verhalen de relatie tussen vrouwen en hun borsten. Het schoolmeisje, de moeder, de filmster, de versmade minnares, de vrouw die haar borsten zal verliezen, de uitgehuwelijkte bruid en uiteindelijk de behaverkoopster, elk heeft zijn verhaal te vertellen. Het gemis van borsten, de sensualiteit van borsten, het leven dat ze in zich dragen, de dood.

Nergens puberaal gegrinnik, nergens een boutade, het is een heel tedere raamvertelling geworden, die bovendien meesterlijk is getekend en ingekleurd. Een genot. We vermoeden dat deze wel eens hoog in het eindejaarslijstje van favoriete albums van 2015 zal eindigen.

Nogmaals, we weten niet hoe het is om borsten te hebben, we kunnen er ons enkel een idee van vormen. We vermoeden dat Pont er niet ver naast zit. Heren, koop dit album. Lees het, savoureer het. Druk het aan de borst. En dames, doe hetzelfde en laat ons weten of we jullie eindelijk beginnen te begrijpen.
> WIM DE TROYER --- december 2015… (meer)