Francesco SortiBesprekingen

voorloper van Secretum. Spannend verhaal met een historische achtergrond gebaseerd op archieven en correspondentie van belangrijke personen uit vervlogen tijden. De zinnen zijn soms langdradig dus je moet je concentreren. Als je interesse hebt in geschiedenis kun je er eens diep induiken. Wat waarheid en fictie is valt voor ons lezers niet uit te maken maar dat geldt voor de reguliere geschiedschrijving ook nietwaar? Iemand schrijft de geschiedenis en zet deze naar de hand van zijn opdrachtgever. Zo gaat dat.

Dit schrijverskoppel put uit archieven om daaruit een geschiedenis te reconstrueren die vermoedelijk dicht bij de waarheid komt waarvan we nooit precies zullen weten Hoe dicht. De anekdotes die mee het verhaal vullen en aankleden zijn toch mooi meegenomen in geval je nieuwsgierig aangelegd bent. Het kan geen kwaad, nee het is zelfs aan te raden de appendix (bronnen) aandachtig te lezen.
Het kan ook geen kwaad om eerst Imprimatur te lezen. Bereidt u voor op langdradige zinnen, dus hou je gedachten erbij.

Helaas hebben de twee de uitdaging opgelost door het lichtere deel, de actie, te schrappen, en zich volop te concentreren op intriges en oude geschriften. Of hoe een kort verhaal toch zwaar kan zijn.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.be/2012/06/monaldi-sorti-versluiering.html

Tof vierde deel !!

Tof boek !

Tof boek, al vond ik het eerste beter.

Ook met de helft minder pagina's zouden ze hun punt kunnen maken. Dan zou meteen ook het avontuurlijke deel van het boek, dat bij momenten best vermakelijk is, wat beter uit de verf komen. Een gemiste kans.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2011/10/monaldi-sorti-mysterium.html½

Het derde boek met abt Atto Melani in de hoofdrol. In 1711 is het al tien jaar oorlog in Europa. Abt Melani, spion voor Lodewijk XIV, laat zijn helper naar Wenen komen. Een gezantschap vanuit het Ottomaanse Rijk brengt gelijktijdig een bezoek aan keizer Jozef I. Als deze aan de pokken sterft. is abt Melani ervan overtuigd dat hij met het virus werd geïnjecteerd. Zijn dood maakt de weg vrij voor een beweging van het kwaad uit het oosten

In het jubeljaar 1700 stromen uit heel Europa de pelgrims naar Rome. Paus Innocentius XI ligt op sterven en kerkelijke en wereldlijke leiders voeren al overleg over de opvolging. Ook abt Atto Melani, voormalig castraatzanger, diplomaat en spion van de Zonnekoning (ook hoofdpersoon in deel 1) komt met dat doel naar Rome. Net als deel 1 'Imprimatur'* is dit een boeiend, spannend, en veelomvattend kleurrijk verhaal met vele verwikkelingen, een bonte stoet van (historische) personages en een overtuigend historische setting. Deel 1 bevatte onthullingen waardoor het door het Vaticaan als 'ongewenst' werd bestempeld. Ook nu weer een historische tijdbom: de Spaanse koning Juan Carlos van Bourbon zou ten onrechte op de Spaanse troon zitten omdat de opvolging van de kinderloze Spaanse Karel II in 1700 doorgestoken kaart was. In een slothoofdstuk besteden de auteurs uitgebreid aandacht aan de historische achtergrond, hun gevolgtrekkingen en het bewijsmateriaal

Hoewel het een stevig boek is om door te geraken, leest het als een trein. Met ongelooflijk interessante schetsen van de tijdsgeest. Aanrader.

Een bisschop is in het bezit van documenten die de kwalijke rol van paus Innocentius IX bij politieke gebeurtenissen aan het einde van de 17e eeuw bewijzen. Deze documenten stuurt hij aan de commissie die zich met de heiligverklaring van deze paus bezighoudt, teneinde deze te voorkomen. Dan volgt het document, een verslag van wat er zich in de Romeinse herberg De Schildknaap afspeelde. De herberg werd hermetisch afgesloten omdat er een geval van pest werd vermoed. De eigenaar, zijn personeel en gasten werden daarom drie weken opgesloten. Maar het was geen pest maar moord. Abt Melani, een geheim agent van de Franse koning, probeert de moordenaar te ontmaskeren in het belang van de bestaande orde in Europa. Een buitengewoon boek wat betreft omvang, intrige, historiciteit en vertelstijl. De sfeer en het leven in de herberg, de gesprekken over de pest, geneeswijzen, oorzaken, bijgeloof, doen in hoge mate authentiek aan. De opgesloten personen vormen een bont gezelschap. De schrijvers doen uitgebreid verslag van het uitgevoerde historische onderzoek. Vanwege de reacties op 'Imprimatur' werden zij in Italië tegengewerkt en verhuisden zij naar Wenen. Een groots werk!

Versluiering blijkt een opstapje te zijn naar Monaldi & Sorti's vierde boek in de reeks rond Atto Melani dat de latijnse spreuk zal volledigen die zal kunnen gevormd worden met de zeven geplande titels en die voorlopig enkel gekend is tot: Imprimatur Secretum Veritas Mysterium Unicum ... ... Op de titelpagina van Mysterium staat trouwens vermeld dat Versluiering de andere kant van het verhaal is. Monaldi & Sorti schreven intussen ook al twee (middelmatige) schelmenromans rond de figuur van Salai, een leerling van Leonardo Da Vinci. En ook daarin hanteren zijn hun beproefde mix van spanning, historische feiten en/of onthullingen, en culturele achtergronden. Lees misschien eens wat zij daar zelf over te zeggen hebben op volgende link: http://www.ezzulia.nl/interviews/monaldi-en-sorti.html . Maar zoals ik uit andere besprekingen al had begrepen en nu zelf heb kunnen vaststellen, komt deze benadering pas tot zijn recht binnen het bestek van meerdere honderden pagina's die gelardeerd zijn met een barokke overdaad aan beschrijvingen en details, en werkt dit niet echt met een dun boekje als Versluiering. Wie enkel dit boekje gelezen heeft, zal waarschijnlijk weinig zin hebben om de hierboven vermelde boeken ter hand te nemen. En dat zou spijtig zijn. Monaldi & Sorti stofferen hun verhalen en soms boude onthullingen met heel wat bronnenmateriaal. Dat wil niet zeggen dat men hun stellingen als gesneden koek moet aanvaarden, maar hun werk nodigt in ieder geval uit om je als lezer niet zonder meer neer te leggen bij de gangbare lezing van de geschiedenis. Wie (her)schrijft er tenslotte geschiedenis? Geschiedschrijving lijkt soms op versluiering, soms op ontsluiering. Net zoals ons geheugen soms meer in dienst staat van vergeten of vervormen, dan van onthouden en weergeven.

De jonge castraatzanger Atto Melani komt in Parijs anno 1647 door de opvoering van een Italiaans melodrama op het spoor van een samenzwering

Op 26 april 1478 werd Guiliano de' Medici vermoord. Volgens de geschiedenisboeken was de aanslag niet op hem gericht, maar op zijn broer Lorenzo il Magnifico. Zoals je van Monaldi & Solti mag verwachten, komen zij met een heel andere verklaring. Een boek om van te smullen voor wie de historische achtergrond van het verhaal kent. Wie die achtergrond niet kent, zal er waarschijnlijk niet veel aan vinden. De reguliere boeken van Monaldi & Solti bevatten een uitgebreide bronnenbeschrijving. Jammer, dat die hier ontbreekt.

Het ei van Salaì is deel twee in de serie verhalen van (en over) Salaì, de pleegzoon van Leonardo Da Vinci. De boeken bestaan uit een verhaal, verteld door Salaì zelf. Dit wordt vooral duidelijk door het taalgebruik en de spelfouten, die laten zien dat Salaì het lezen en schrijven niet helemaal beheerst.
Het verhaal in Het ei van Salaì draait om de opdracht van Da Vinci aan Salaì om een boek te gaan kopen in Rome, waarin een van de eerste kaarten van Amerika staat (zo dat hij die kan overtrekken en met de eer gaan lopen strijken, aldus Salaì). Bij aankomst komt Salaì terecht in een samenzwering van jewelste, die draait om de vraag wie nou eigenlijk echt Amerika heeft ontdekt (en in opdracht van wie).
De schrijftstijl is bijzonder, maar al bekend uit "De Twijfel van Salaì". Het verhaal kan soms basaal zijn, maar de schoonheid zit in de historische details die er tussendoor verwerkt zijn. Wel storend vind ik de voetnoten, die voor mij voelen als een demonstratie van de zogenaamde echtheid van dit fictieve verhaal.

Het is best wel amusant hoe Salaì in Rome zijn oude liefjes terugvindt, met enkele keren een grote verrassing in hun kielzog. Uiteraard aarzelt Salaì niet de vrouwen opnieuw zijn bed in te praten. Leuk voor Salaì, natuurlijk, maar intussen komt er niets anders uit dan praat over votsen met de meidjes, tieten als mozzarella's, spelletjes tussen de dijen en andere geiligheden. Je krijgt dus een beeld van Salaì als een wat domme, seksverslaafde puber, een beeld dat tot vervelens toe wordt aangedikt. Maar aan de andere kant moet er ook een verhaal naverteld worden, en dat kan Salaì wél moeiteloos (zij het met de nodige schrijffouten). Het is nochtans een ingewikkeld verhaal over de ontdekking van Amerika, complotten in de Elzas en een pausenzoon, een verhaal dat dan nog angstwekkend plotloos blijft. De twijfel van Salaì stond voor een nieuwe, verfrissende aanpak, Het ei gaat te veel één kant op: die van de boezem.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.com/2008/11/monaldi-sorti-het-ei-van-sala.html

Historische triller die zich afspeelt op het einde van de XVde eeuw in het Rome van de renaissance-paus Alexander VI (Borgia) - Roman opgebouwd aan de hand van fictieve brieven van de adoptiezoon van Leonardo Da Vinci aan N. Machiavelli, de Florentijnse kanselier - De roman is een mengeling van een schelmenromen, een ontluistering van de figuur van L. da Vinci en een poging tot rehabilitatie van de Rodrigo Borgia (paus Alexander VI).

Na een wijl begint het verhaal te vervelen, wegens de vele herhalingen.

Het naschrift met de vele historische toelichtingen is vrij interessant, hoewel naslagwerk erop wijst dat de figuur van Wimpheling onterecht als deloyaal tegenover de Romeinse Kerk en het pauselijk instituut wordt voorgesteld.

Zelf heb ik net Imprimatur van Monaldi & Sorti achter de rug. Een lijvig boek dat zich in de 17de eeuw situeert en niet toevallig begint op een 11de september. Het boek werd goed gemarketeerd, waarschijnlijk zelfs in het zog van de Da Vinci code, maar beide auteurs verliezen zich toch nu en dan in al te veel details en het schilderen van de historische achtergrond. Gelukkig vind ik dat laatste geen probleem en lees dus met genoegen over de 17de eeuwse geneeskunde en voedingsgewoonten.
Mijn liefde voor historische romans moet het echter delen met nog wat andere liefdes, en eentje daarvan is mijn belangstelling voor (auto-)biografieën.

het zal wel veel opzoekingswerk hebben gevraagd, maar t is zooooo saaaaaaai geschreven...