Svetlana Alexievich
Auteur van Wij houden van Tsjernobyl: Een kroniek van de toekomst
Over de Auteur
Svetlana Alexievich was born in Stanislav, Ukraine, Soviet Union on May 31, 1948. She became a journalist and wrote narratives from interviews with witnesses to events such as World War II, the Soviet-Afghan war, the fall of the Soviet Union, and the Chernobyl disaster. Her books include Zinky toon meer Boys: Soviet Voices from the Afghanistan War and War's Unwomanly Face. She won the National Book Critics Circle Award in 2005 for Voices from Chernobyl: The Oral History of a Nuclear Disaster and the 2015 Nobel Prize in Literature. (Bowker Author Biography) toon minder
Werken van Svetlana Alexievich
In Search of the Free Individual: The History of the Russian-Soviet Soul (Distinguished Speakers Series) (2018) 22 exemplaren
Friedenspreis des Deutschen Buchhandels 2013 Swetlana Alexijewitsch. Peace Prize of the german book trade 1 exemplaar
Tiden second hand slutet för den röda människan 1 exemplaar
Bön för Tjernobyl krönika över framtiden 1 exemplaar
Válka nemá ženskou tvář 1 exemplaar
Gerelateerde werken
Writing War: The Best Contemporary Journalism About Warfare and Conflict from Around the World (2003) — Medewerker — 15 exemplaren
Tagged
Algemene kennis
- Officiële naam
- Алексиевич, Светлана Александровна
Alexijevitsj, Svetlana Alexandrovna - Geboortedatum
- 1948-05-31
- Geslacht
- female
- Nationaliteit
- Wit-Rusland
- Land (voor op de kaart)
- Belarus
- Geboorteplaats
- Stanislaw, Oekraïne
- Woonplaatsen
- Parijs, Frankrijk
- Opleiding
- Belarusian State University (journalism)
- Beroepen
- onderzoeksjournalist
- Organisaties
- Revue "Neuman" (Directeur du département d'essais et de journalisme (1976|1984)
Journal républicain " Selska Gazeta " (1973-1976)
Journal régional « Phare du communisme », Beroza (1972)
Journal régional « Pripyatskaya pravda », Narovlia (1966)
Ecole de sept ans Belazhevity du district de Mazyrskyi (Professeur, Histoire et allemand, 19 66)
Centre PEN biélorusse (Membre, 19 89 | ) (toon alle 7)
Union des écrivains soviétiques (Membe, 19 83 | ) - Prijzen en onderscheidingen
- Friedenspreis des deutschen Buchhandels (2013)
Nobelprijs voor Literatuur (2015) - Agent
- Galina Dursthoff
- Korte biografie
- Elle a reçu de nombreux prix prestigieux pour son ouvrage La Supplication - Tchernobyl, chronique du monde après l'apocalypse (1997) (dont le Prix de la paix Erich-Maria-Remarque en 2001). Ce livre reste cependant toujours interdit en Biélorussie.
Elle est aussi l'auteure de La guerre n'aura pas un visage de femme (1985), ouvrage retraçant par des interviews le récit de femmes soldats de l'Armée rouge durant la Seconde Guerre mondiale, de Cercueils de zinc (1990, 1991 pour la version française), qui recueille des témoignages de soviétiques ayant participé à la guerre russo-afghane, de Ensorcelés par la mort, récits (1995), sur les suicides de citoyens russes après la chute du communisme et de Derniers témoins (2005), témoignages de femmes et d'hommes qui étaient enfants pendant la Seconde Guerre mondiale. En 2013, son livre La Fin de l’homme rouge ou Le Temps du désenchantement remporte le Prix Médicis essai.
Wikipedia
Leden
Besprekingen
1 
bookomaniac | 61 andere besprekingen | Jan 9, 2019 |
bookomaniac | 61 andere besprekingen | Jan 9, 2019 | 
In In de ban van de dood zijn schokkende, ontroerende verhalen vastgelegd van en over zelfmoordenaars: mensen die niet meer wilden leven, omdat zij de grote veranderingen in het Rusland van na het zogheten 'socialisme' niet konden begrijpen of verdragen.
In maart 2012 las ik De generatorgeneratie, een boek van de Nederlandse journaliste Franka Hummels over de gevolgen van de ramp in Tsjernobyl voor de bevolking van met name Wit-Rusland, toen en nu. Zij refereert daarin verschillende keren aan dit boek van de Wit-Russische journaliste Svetlana Aleksievich.
Lees verder op rel="nofollow" target="_top">deze pagina van mijn boekenblog.… (meer)
Lees verder op rel="nofollow" target="_top">deze pagina van mijn boekenblog.… (meer)
Alexievich laat in dit boek, na fragmenten over de oorlog in Afghanistan uit haar eigen dagboek, een bijna eindeloze stoet dienstplichtige soldaten en beroepsmilitairen, burgerpersoneel en nabestaanden van deze drie categorieën aan het woord over wat zij hebben beleefd tijdens de bezetting van Afghanistan door de Sovjet-Unie.
Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog.… (meer)
Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog.… (meer)
Lijsten
Disaster Books (1)
THE WAR ROOM (1)
Oral Histories (1)
1980s (1)
1990s (1)
Women in War (1)
Read These Too (1)
Best of 2014 (1)
Five star books (3)
Tagged Cold War (1)
Best First Lines (1)
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 23
- Ook door
- 6
- Leden
- 6,500
- Populariteit
- #3,774
- Waardering
- 4.3
- Besprekingen
- 223
- ISBNs
- 334
- Talen
- 26
- Favoriet
- 17
Het is elders al uitvoerig beschreven: het is vooral de meerstemmigheid en veelvormigheid die zo indrukwekkend is aan dit boek. Het zijn getuigenissen van mensen van alle stand en rang, oudere generaties die de eerste jaren van de Sovjet-Unie, de stalinistische zuiveringen en de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, de tussengeneratie die vooral de geleidelijk sclerose van het regime onder woorden brengt, en de nieuwe generaties die de plotse instorting in de periode 1989-1991, de chaotische Jeltsin-jaren en de restauratie onder Poetin hebben doorgemaakt. En ook het traject dat al die mensen hebben doorgemaakt is veelvormig: mensen die altijd communist zijn gebleven, of voor wie het communisme niet zoveel uitmaakte maar wel het Vader-/Moederland; mensen die overtuigd communist waren, maar bij wie de ogen geleidelijk zijn opengegaan; en mensen die euforisch waren toen de dingen in beweging kwamen onder Gorbatsjov, en nog meer onder Jeltsin.
Bijna allemaal hebben de getuigenissen 1 ding gemeen: grote desillusie en ontgoocheling over de staat van het land, sinds de val van het communisme. Voor sommigen uit zich dat in pure nostalgie naar de periode van schijnbare stabiliteit onder het Sovjetregime, anderen zijn ronduit woedend over de chaos en het rauwe kapitalisme die het land intussen in de greep hebben en hebben geleid tot een strijd van iedereen tegen iedereen, en tot de overwinning van de kleptocratie rond Poetin; en nog anderen zijn volledig ontmoedigd of vervallen in puur cynisme.
Dit is dus absoluut een indrukwekkend boek, geen discussie daarover. Je kan het zelfs een belangrijk historisch document noemen, ware het niet dat ook de ziel van Aleksijevitsj zelf erin zit: zij heeft de getuigenissen verzameld, de selectie gemaakt en ook een zekere bewerking van de teksten; volgens de strikte historische methode is dit dus geen geschiedkundig werk, maar eerder een literair document, en wellicht dus daarom toch die Nobelprijs (al heb ik het toch nog in zekere mate moeilijk met die toekenning, net als voor Bob Dylan).
Mijn favoriete getuigenis is dat van een 78-jarige voormalige topfunctionaris van de communistische partij die eerst zijn onvoorwaardelijke aanhankelijkheid aan het communisme en het Moederland proclameert, maar dan geleidelijk onwaarschijnlijk schrijnende verhalen begint te vertellen over hoe de stalinistische terreur ook hem en zijn directe omgeving heeft getroffen, en hoe hij – desondanks - trouw is gebleven aan het hoge communistische ideaal, en bijna gelijksoortige excessen heeft gepleegd; hij vat dit contradictorische verhaal samen met “Je kunt ons niet beoordelen volgens de logica. Jullie accountants! Je moet begrijpen! Je kunt ons alleen beoordelen volgens de wetten van religie. Geloof! Ons geloof zal je jaloers maken! Welke grootheid heb je in je leven? Jij hebt niets. Gewoon troost. Alles voor een volle buik ... Die magen van jou ... Vul je gezicht en vul je huis met snuisterijen. Maar ik ... mijn generatie ... We hebben alles gebouwd wat je hebt. De fabrieken, de dammen, de elektrische centrales. Wat heb je ooit gebouwd? En wij waren degenen die Hitler versloegen.” Dit lange, onwaarschijnlijke getuigenis illustreert perfect hoe mensen hun eigen levensverhaal construeren en greep proberen te krijgen op de complexe, chaotische kant van de werkelijkheid met zijn voortdurende contradicties. Want de verhalen zijn dus niet alleen maar getuigenissen, maar ‘on the spot’ worstelingen met dromen en idealen, identiteiten, en de botsende realiteit.
Bij de lectuur bekroop me geleidelijk wel een gevoel van beklemming; de opeenstapeling van verbittering, ontgoocheling, woede en cynisme worden op de duur wel wat veel, er is nauwelijks een lichtpuntje te vinden in dit dikke boek. En dat maakt ook de lectuur ervan gewoon gloomy. Waarheidscommissies hebben normaal de functie om tot een vorm van verwerking en verzoening te komen, maar op basis van dit boek heb ik stellig de indruk dat men in de vroegere Sovjet-Unie nog lang niet zo ver is.… (meer)