Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Fiction.
Literature.
Mystery.
The Rules of Blackheath Evelyn Hardcastle will be murdered at 11:00 p.m. There are eight days, and eight witnesses for you to inhabit. We will only let you escape once you tell us the name of the killer. Understood? Then let's begin . . . Evelyn Hardcastle will die. Every day until Aiden Bishop can identify her killer and break the cycle. But every time the day begins again, Aiden wakes up in the body of a different guest. And some of his hosts are more helpful than others . . . The most inventive debut of the year twists together a mystery of such unexpected creativity it will leave listeners guessing until the very last second.… (meer)
Detectives. Ze volgen sinds Agatha Christie ermee begon vaak een vast schema: een moord, iemand die uit moet zoeken wie de moordenaar is, een afgebakend decor en veel verdachten met motief. OK, soms is er meer dan één moord, of een verdwijning. En de ene keer is de setting beperkt tot één landhuis, de andere keer strekt deze zich uit tot een dorp, of een land. Maar in de kern komt het vaak op hetzelfde neer.
Stuart Turton heeft het thema heel veel origineler benaderd. Ja, er is een onopgeloste moord, en ja, er is een afgebakend decor, een geïsoleerd landgoed, met een groep gasten en bedienden, die allemaal zo hun eigen geheim hebben. Maar hij combineert dit met een dosis Groundhog-day én een dosis quantum-leap. Zijn hoofdpersoon, ene Aiden Bishop, maakt de dag van de moord acht keer opnieuw mee, en hij bevindt zich daarbij elke dag in het lichaam van een andere persoon. Dat laatste is een handicap, maar soms ook een zegening, aangezien elke persoon zijn eigen lichamelijke en geestelijke kwaliteiten met zich meebrengt, en zijn eigen connecties heeft binnen de groep gasten.
Het is het soort boek waar je niet teveel over kan zeggen. Hoe langer je doorleest hoe ingewikkelder het wordt en hoe meer de verhalen zich in elkaar beginnen te nestelen, door elkaar beginnen te lopen, en invloed op elkaar krijgen. Behoorlijk duizelingwekkend. Knap gedaan ook.
Wat ik wat minder sterk vond was de uitleg bij het concept. Blijkbaar had Turton het gevoel dat hij ons uit moest leggen hoe die Aiden Bishop dan eigenlijk in deze tijdlus terecht is gekomen. Daarmee gaf hij het verhaal een nogal moralistische extra dimensie die eigenlijk niet nodig was en die voor mij afbreuk deed aan een verder zeer origineel en sterk verhaal. ( )
Dit boek komt zo dicht tegen een 10 aan, dat ik hem ook maar gewoon uitdeel. Ik heb hier zo van genoten, maar ook vaak in verwarring gelezen. Want houdt het allemaal maar eens uit elkaar. Een man wordt wakker in een bos en heeft geen idee meer wie hij is, waar hij is en wat hij daar doet. Hij is bovendien gewond. Dan hoort hij een meisje schreeuwen en ziet haar rennen met iemand achter haar aan. Er klinkt een schot en het meisje verdwijnt uit zicht. De man kan van angst niet bewegen en voelt iemand achter zich. Die laat iets in zijn jaszak vallen en fluistert 'Oosten'. Als de onbekende vertrekt vindt de man een kompas in zijn jaszak en hij gaat op pad naar het oosten. Als hij uitkomt bij een verlaten en vervallen landhuis klopt hij daar aan en dan begint het verhaal echt. En dat is een wonderlijk verhaal. De man, Aiden Bishop blijkt later, wordt elke dag wakker in het lichaam van een van de andere gasten op het landhuis. En door gebruik te maken van de kennis, het temperament en het verstand van het lichaam waar hij inzit, kan hij er voor zorgen dat hij elke dag stukjes van de puzzel vindt die hem moeten leiden naar de moordenaar van Evelyn Hardcastle, de dochter des huizes. Meer ga ik er niet over zeggen. Lees het boek zelf maar. Houd wel een boekje voor aantekeningen bij de hand. ( )
Voor mijn ouders, die me alles gaven en niets vroegen. Mijn zus, eerste en meest kritische lezeres vanaf het allereerste begin. En voor mijn vrouw, door wier liefde, aanmoedigingen en opmerkingen dat ik af en toe eens moest opkijken van mijn toetsenbord dit boek zoveel meer werd dan ik voor mogelijk had gehouden.
Eerste woorden
Ik vergeet alles in een oogwenk.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
The future isn’t a warning my friend, it’s a promise, and it won’t be broken by us. That’s the nature of the trap we’re caught in.
Evidently, Rashton made quite an impression last night, because my passage through the house is punctuated by hearty handshakes and backslaps. Greetings lie scattered in my wake like tossed rocks, their goodwill bringing me out in bruises.
Too little information and you're blind, too much and you're blinded.
This time the past will hold her hand and squeeze. Memory will murder her.
Anger's solid, it has weight. You can beat your fists against it. Pity's a fog you can become lost within. (7%)
"God no, terrible things, hospitals" he says, aghast, "Sickness and death swept into corners, diseases curled up in the beds with the patients." (10%)
Freed from the house with a slaughter to enjoy, they seem alsmost human. (11%)
The children I knew have shed their skins and slithered into society. (13%)
Nothing like a mask to reveal somebody's true nature. (32%)
A face is a mask of another sort... (37%)
Her doubst have crawled under my skin, and they are beginning to itch. (40%)
... I've read my Dante... not all hells are created equal. (53%)
... every man is in a cage of his own making. (63%)
The room has the atmosphere of a troubled sleep, the sweat of nightmares as yet unwashed by fresh air. (68%)
If Rashton and Ravencourt have taught me anything, it's to value my hosts' talents rather than lament theirs limitations. (86%)
The Plague Doctor claimed Blackheath was meant to rehabilitate us, but bars can't build better men and misery can only break what goodness remains. (93%)
Tomorrow can be whatever I want it to be... A chance to be braver and kinder, to make what was wrong right. To be better than I am today. Every day after this one is a gift. (97%)
Laatste woorden
Ik hoef alleen maar te blijven lopen tot ik er ben.
Fiction.
Literature.
Mystery.
The Rules of Blackheath Evelyn Hardcastle will be murdered at 11:00 p.m. There are eight days, and eight witnesses for you to inhabit. We will only let you escape once you tell us the name of the killer. Understood? Then let's begin . . . Evelyn Hardcastle will die. Every day until Aiden Bishop can identify her killer and break the cycle. But every time the day begins again, Aiden wakes up in the body of a different guest. And some of his hosts are more helpful than others . . . The most inventive debut of the year twists together a mystery of such unexpected creativity it will leave listeners guessing until the very last second.
▾Beschrijvingen bibliotheek
Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
▾Beschrijving door LibraryThing leden
Boekbeschrijving
Vanavond zal er op het bal iemand worden vermoord. Het zal geen moord lijken en de moordenaar zal dus niet worden gepakt. Herstelt u dat onrecht, dan wijs ik u de weg naar buiten.' Wat begon als een feest, eindigt in een tragedie. Terwijl het vuurwerk de donkere lucht boven het landgoed Blackheath doet opleven, wordt Evelyn Hardcastle, de jonge, mooie dochter van het huis, vermoord. Maar Evelyn zal niet slechts één keer sterven. Totdat Aiden, een van de genodigden op het feest, haar moord zal weten op te lossen, zal de dag zich steeds herhalen, elke avond eindigend met het fatale pistoolschot. De enige manier waarop deze cirkel kan worden doorbroken is door de moordenaar te identificeren. Maar iedere keer als de dag opnieuw begint, wordt Aiden wakker in het lichaam van een andere gast. En iemand is vastbesloten om te voorkomen dat Aiden ooit uit Blackheath zal ontsnappen.
Stuart Turton heeft het thema heel veel origineler benaderd. Ja, er is een onopgeloste moord, en ja, er is een afgebakend decor, een geïsoleerd landgoed, met een groep gasten en bedienden, die allemaal zo hun eigen geheim hebben. Maar hij combineert dit met een dosis Groundhog-day én een dosis quantum-leap. Zijn hoofdpersoon, ene Aiden Bishop, maakt de dag van de moord acht keer opnieuw mee, en hij bevindt zich daarbij elke dag in het lichaam van een andere persoon. Dat laatste is een handicap, maar soms ook een zegening, aangezien elke persoon zijn eigen lichamelijke en geestelijke kwaliteiten met zich meebrengt, en zijn eigen connecties heeft binnen de groep gasten.
Het is het soort boek waar je niet teveel over kan zeggen. Hoe langer je doorleest hoe ingewikkelder het wordt en hoe meer de verhalen zich in elkaar beginnen te nestelen, door elkaar beginnen te lopen, en invloed op elkaar krijgen. Behoorlijk duizelingwekkend. Knap gedaan ook.
Wat ik wat minder sterk vond was de uitleg bij het concept. Blijkbaar had Turton het gevoel dat hij ons uit moest leggen hoe die Aiden Bishop dan eigenlijk in deze tijdlus terecht is gekomen. Daarmee gaf hij het verhaal een nogal moralistische extra dimensie die eigenlijk niet nodig was en die voor mij afbreuk deed aan een verder zeer origineel en sterk verhaal. ( )