Heerlijk verhaal van een meester-verteller, over een patriarch en zijn gezin in Caïro, rond en kort na de eerste wereldoorlog. De man houdt er een dubbelleven op na: thuis streng en onverbiddellijk, zijn kinderen en vrouw sidderen en beven voor hem, buitenshuis is hij aimabel en leidt hij een liederlijk leven. Maar doorheen het verhaal komen er barsten in de ijzeren reputatie van de man en het eindigt dramatisch met de dood van een van zijn zonen, in een betoging tegen de Engelse bezetters. Prachtige kennismaking met de arabische cultuur (of toch die specifieke setting), en tegelijk verweven met de politieke gebeurtenissen van die tijd (Engelse dominantie). Knap is vooral dat Mahfouz het verwerpelijk karakter dat Ahmed in onze (en wellicht zijn) ogen is, nuanceert met humor en zelftwijfel. ( )

Het dagelijks leven van een Egyptische familie in politiek roerige tijden. ( )

In "Tussen twee paleizen" wordt een beeld geschetst van een Egyptisch gezin in Cairo in de jaren 1917-1919 tegen de achtergrond van de Engelse aanwezigheid in Egypte.
In deel 1 worden de hoofdpersonen geïntroduceerd. Hoofdpersoon is de welgestelde koopman Achmed Abd al-Gawwaad, hij is streng voor zijn gezin, maar s'avonds in gezelschap van zijn vrienden is hij vriendelijk en ontspannen en jaagt hij de vrouwen en de drank na. Zijn vrouw Amiena is heel onderdanig en doet braaf wat pa zegt. De oudste zoon Jasien doet thuis braaf wat pa zegt maar hangt s'avonds de bloemetjes buiten. De middelste zoon Fahmi is heel serieus en wilt trouwen met een buurmeisje dat hij stiekem gezien heeft, maar dat mag niet van pa. en wordt politiek agitator. Jongste zoon Kamaal haalt allerlei kattekwaad uit las hij op weg is van huis naar school of van school naar huis. Op school en thuis leeft hij als in een gevangenis. Wel is hij heel goed op school. Khadiega, de oudste dochter helpt haar moeder in het huishouden en is spotziek, de jongste dochter Aisja, doet niet zoveel maar is heel knap. Beiden moeten ook precies doen wat pa zegt.
Deel 2 opent met de bruiloft van Aisja die uitgehuwelijkt wordt aan d edochter van een goede vriendin van de familie, enigszins tot verdriet van Ahmed die haar liever bij zich hield, maar die echt niet onder het huwelijksaanzoek uitkon. Vervolgens trouwt Khadiega met een oudere broer van de bruidegom van Aisja. Jasien verkracht bijna een diensbode en voor straf huwelijkt zijn vader hem ook uit om erger te voorkomen.
In het laatste stuk van het boek is de oorlog afgelopen. Tot verdriet van de Egyptenaren hebben de Engelsen de oorlog gewonnen. Er wordt geprotesteerd tegen de aanwezigheid van de Engelsen en voor de onafhankelijkheid. Fahmi brengt pamfletten rond, Kamaal is de grootste vrienden met de soldaten (hij krijgt chocolade van ze!). Ahmed en Jasien interesseert het niet, als ze hun pleziertjes maar kunnen najagen. De vrouwen mogen zich vanzelfsprekend nergens mee bemoeien.
Het boek geeft een fascinerend beeld van een andere maatschappij en is prachtig vertaald. Ongetwijfeld een van de beste boeken die ik tot nu toe heb gelezen. Het is het eerste deel van een trilogie dus ik kan nog even vooruit.
UItgelezen: donderdag 8 maart 2001 ( )