Goede wijn behoeft geen krans (ook al zit het personnage in dit boek vooral aan de tequila en mescal). Maar goede wijn moet ook een tijdje kunnen ademen alvorens op dronk te komen. Zo ook is dit boek er één om langzaam te lezen en te herlezen. Ook goede wijn moet je leren drinken, smaken en waarderen o.a. door erover te lezen. En om dit boek te leren waarderen helpt het zeker om de 40 pagina's lange brief te lezen die Lowry aan zijn uitgever schreef ter verdediging van zijn "Under the volcano". De analyse die Lowry hier zelf van zijn boek maakt is ronduit indrukwekkend. Een geslaagd boek moet voor mij vooral een gelaagd boek zijn, en dat is hier zonder enige twijfel het geval. ( )

Ik hou wel van een intellectuele uitdaging, en dit is er zeker eentje, in de lijn van Joyce en andere modernisten. Maar de gelaagdheid en de vernuftige fragmentering gaan in deze roman schuil onder een flinke laag alcohol, en dat werkt op zijn zachtst gezegd erg benevelend. Het boek bevat zeker magnifieke passages, maar het bekoort niet, zelfs niet als je het leest als een allegorie van een wereld die ten onder gaat, kort voor de tweede wereldoorlog. ( )