Ilja Leonard Pfeijffer

Ik ben 200 blz gevorderd. Mijn eerste indruk was een beetje negatief. Je moet geconcentreerd blijven om de soms lange zinnen meteen te begrijpen. Soms lukte dit pas na 2 á 3 keer. Maar het went. Als je geen interesse hebt in geschiedenis begin er dan niet aan. De lange zinsconstructies komen slechts zelden voor. Wat de inhoud betreft denk ik dat de schrijver ons een duidelijke boodschap brengt over democratie en ik kan niet ontkennen dat ik vaak bepaalde vreselijke figuren voor ogen krijg bij bepaalde passages. Omdat de schrijver een nederlander is denk ik dan aan enkelen uit de huidige NL politiek.
Ik ben nu wel positief. Het is noodgedwongen langdradig omdat alles telt in dit verhaal. De karakters doen ertoe en dat vraagt geduld. Het is geen vijfstuiverroman. Ik heb op een podcast zelfverklaarde boekrecensenten gehoord die het boek terzijde hebben geschoven. Bij jongere mensen moet lezen makkelijk behapbaar zijn net zoals eten liefst voorverpakt en zoet is. De geest wil snelheid en dat kan enkel op een glad parcours. Word vervolgd.… (meer)

Eloquent, intelligent en actueel als altijd, met ook de nodige zelfrelativering. Is geschiedenis fictie? Het antwoord zal wel "ja" zijn. "Maar wie al te haastig is om het toeval een bepalende rol toe te bedelen, creëert een excuus voor luidheid, omdat hij verder geen reden meer heeft om na te denken over oorzaken en motieven. Ook als de geschiedenis in werkelijkheid geen hecht doortimmerd en coherent verhaal zou zijn waarin elk detail klopt, is het voor een historicus dienstbaar om er toch van uit te gaan dat dit wel zo is, omdat deze aanname de plicht met zich meebrengt om zich in te spannen en na te denken over deze coherentie". (p. 30)… (meer)

Taalvaardig, eloquent en zwierig in de stijl die we van Pfeijffer kennen. Erg interessante bespiegeling rond creativiteit en hoe deze de literatuur, de universiteit, ja zelfs de wereld kan redden. De AI gegenereerde omslagfoto leidt Pfeijffer tot: "... ware het niet dat mijn ervaringen met AI Generators interessante inzichten verschaffen over de aard van creativiteit. Het creatieve proces wordt slechts zeer ten dele door de schepper gestuurd en bepaald. De wil van de maker zet het proces in gang, maar de creativiteit komt grotendeels voort uit de verrassingen waarvoor de onwillige materie hem bij voortduring stelt en uit zijn bereidheid om die momenten waarop hij uit koers wordt geslagen te beschouwen als potentieel spannende avonturen. De controle van de schepper over zijn scheppingsproces manifesteert zich niet als totale overheersing van de materie, die de neiging heeft om zich telkens aan zijn controle te onttrekken, maar slechts als instantie die beslist welke verrassingen productief zijn en welke niet." (p. 27) Langs deze weg deelt Pfeijffer nog eens hoe het proces van het schrijven van een roman bij hem verloopt.… (meer)

Ik had het Boekenweekgeschenk van dit jaar nog liggen en omdat ik een liefhebber ben van de boeken van Ilja Leonard Pfeijffer, was ik ook benieuwd naar Monterosso mon amour. Het blijkt nogal eens lastig om in zo’n 90 pagina’s een onderhoudend verhaal te schrijven maar Pfeijffer is wat mij betreft daarin geslaagd.

Het thema van de Boekenweek 2022 is Eerste liefde en daar draait het om in dit boek. Carmen is de vrouw van een gepensioneerde diplomaat en zo rond de zestig jaar. Kinderen hebben ze niet en ze vindt eigenlijk dat ze een weing opzienbarend leven heeft geleid;

Ik heb over de wereld gereisd zonder de wereld te zien, ik heb tennisballen in een net geslagen en sherry ontdekt, ik ben zomaar opeens oud geworden zonder daarvoor moeite te doen.

Ze organiseert lezingen voor de plaatselijke bibliotheek, is verder niet ongelukkig maar het grote gebaar ontbreekt gewoon. Als op één van die lezingen de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer optreedt en spreekt over het Italiaanse Monterosso, denkt Carmen terug aan haar eerste liefde die ze daar ooit ontmoette.

Kinderen waren ze nog en Carmen en Antonio waren onafscheidelijk op hun vakantie. Ze hebben onder water zelfs hun eerste zoen uitgewisseld. Na die lezing besluit Carmen alleen naar Monterosso te gaan voor een korte voorjaarsvakantie. Haar man Rob vindt het allemaal prima.

Eenmaal daar aangekomen vindt ze snel de online besproken Bed & Breakfast van Tiziana. Ze raken in gesprek, ook over die eerste liefde en Tiziana wordt enthousiast en wil Antonio voor haar vinden. Daar was het Carmen nu niet om te doen, hoewel ze ooit had beloofd om terug te keren naar Monterosso;

‘Echt, Tiziana, het is goed zo…Ik heb geen enkele behoefte om mij in mijn nadagen op te dringen aan een Italiaanse heer van min of meer mijn leeftijd die zijn eigen leven heeft, met hypotheeklasten, huisdieren, pensioenpremies en waarschijnlijk ook een vrouw, en die er met zekerheid niet op zit te wachten om het wrede verval waaraan een vroegere vakantieliefde ten prooi is gevallen met eigen ogen te aanschouwen.’

Dat mag zo zijn, ondertussen is Carmen natuurlijk wel naar de zee gegaan en heeft daar een jongen ontmoet, Oronzo, die haar doet denken aan de jonge Antonio. Oronzo trekt even bij Carmen en Tiziana in het Bed & Breakfast in, omdat de oma waarbij hij woont opgenomen is in het ziekenhuis vanwege een virus dat ineens overal heerst. Door dat virus zijn er ook beperkingen en kan Carmen niet terug naar Nederland vliegen. De actualiteit is keurig in het verhaal opgenomen.

De lijntjes komen in het verhaal uiteindelijk keurig bij elkaar. Misschien ziet u hem aankomen, misschien niet maar het leest prettig weg. De leuke twist zit op het einde, als Carmen weer naar huis vliegt. Op het vliegveld van Genua ziet ze, u gelooft het niet, de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer weer;

Hij ziet haar niet. Hij is te druk met zijn espresso en met het negeren van het gewone volk.

Natuurllijk zitten ze naast elkaar en komen ze met elkaar in gesprek. Ze herinnert hem aan de lezing in de bibliotheek én aan het feit dat ze voorkomt in één van zijn boeken, de relatie gaat nog veel verder terug. Uiteindelijk is de les dat alles op een misverstand berust.

Ik ben niet altijd enthousiast over de Boekenweekgeschenken maar ik heb dit met plezier gelezen. Het is onmiskenbaar Pfeijffer en het bevalt me dat hij zichzelf met enige zelfspot opvoert in het boek.… (meer)