Ben Lerner (1) (1979–)

Apologie en aanklacht tegelijk: Lerner vertrekt van zijn eigen 'haat' voor poëzie om te eindigen met een liefdevolle vervolmaking van deze minachting. Over het universele, het onmogelijke, het oorspronkelijke van de dichtkunst. Erudiet, grappig, helder, snedig en verfrissend.
Met veel citaten alsook een ode aan de Duitse komma ('/').

Een quasi perfecte roman. Lerner heeft de grillen van Atocha definitief verlaten en hoe. The great American novel, anno 2015. Poëtisch, grappig, ontroerend, bij momenten geniaal. Eigenlijk 4,5 sterren. Lerner wordt een hele grote, dat staat nu wel vast.