Carol Shields (1935–2003)

Toen ik dit boek uit had, dacht ik “Wat een somber boek, wat een futiel leven…”. Shields schrijft een soort van biografie van Daisy Goodwill, van haar merkwaardige geboorte tot haar uitdovende laatste levensmoment, telkens met een interval van ongeveer 10 jaar. Maar het is geen rechtlijnig verhaal: soms horen we Daisy zelf aan het woord, soms een onbekende verteller, dan weer directe familieleden en vrienden, al dan niet via brieven. Heel wisselende vertel-methoden dus die het boek een eigen dynamiek geven en ook de contradicties en verschillen blootleggen tussen hoe we ons zelf zien, hoe anderen ons zien, hoe we zelf doorheen het leven anders gaan kijken naar onszelf en de dingen. Daisy is dan wel het verbindende element tussen alle personages, maar Shields zoomt soms wel heel scherp in op die anderen en legt ook de ingrijpende veranderingen in hun leven bloot en hoe ze daarmee omgingen.
Twee dingen blijven me bij: 1. Hoe we in een mensenleven soms gedwongen worden onszelf drastisch heruit te vinden, ons leven een andere richting te geven, en dat de meeste mensen daar ook in slagen (niet altijd natuurlijk). 2. Dat elk leven fundamenteel een geheel eigen leven is, en in die zin ten gronde eenzaam (in elk hoofdstuk komt het woord “loneliness” minstens één keer aan bod, niet opzichtig, maar daardoor des te opvallend); alle personages (ook vaders, echtgenotes, dochters, zonen…) leven gewoon naast elkaar, bijna alleen vanuit hun eigen egocentrisme.
Shields heeft dus wat in haar mars, dit boek mag je best “rijk” noemen aan levensinzicht. In die zin deed dit me erg aan het werk van Penelope Lively denken (die trouwens de inleiding schreef op dit boek), met ook dezelfde bijzondere gevoeligheid voor de gender-problematiek.
Persoonlijk vind ik haar slothoofdstukken wat te somber, haar schets van Daisy als vroegbejaarde is op zijn minst ontluisterend te noemen, of sluit ik hier mijn ogen voor de realiteit?… (meer)

Eenvoudig gegeven: het leven van de moederloze Madelief, mét meerwaarde door de originele uitwerking: stilstaan en rondkijken via haar ogen en die van een aantal bij haar leven betrokkenen in haar bestaan en in het hunne, dit op diverse data gekoppeld aan diverse stadia van haar leven. Meerwaarde ook door het belichten van het pittoreske en de aparte trekken, levensvisies van de nevenfiguren. Gemakkelijke, vlotte lektuur, met af en toe een levenswijsheid, wat humor in de rand..een aanzet, inspiratie om zelf de pen ter hand te nemen bij een terugblik op eigen voorouders en sibbe?
Het verhaal/verslag wordt zwakker naar het einde toe, de magie en de pittige benadering lijkt weg.… (meer)