meesterlijk verteld ( )

Ik was dit boek begonnen met hoge verwachtingen: van enkele vrienden had ik gehoord dat “a Prayer” het beste Irving-werk is, dus nog beter dan “Cider House Rules”. Ik moet toegeven dat de lectuur me wat teleurgesteld heeft. “A Prayer” bevat, zoals altijd bij Irving, best wel leuke, soms zelfs hilarische passages. En het personage Owen Meany, met zijn kleine gestalte en raar stemmetje en zijn onconventionele opinies en dito gedrag, wekt wel sympathie. Maar ik heb wat moeite met de boodschap van dit boek: die hinkt op verschillende benen tegelijk. Er is grote aandacht voor religie(s), maar het is me niet duidelijk wat Irving daar nu precies over wil overbrengen: of hij godsdienst belachelijk wil maken of juist de waarde ervan wil onderstrepen. Vooral het predestinatie-thema dat vervat ligt in het Owen Meany-personage, vind ik storend.
Maar minsten even grote aandacht is er voor het morele failliet van de Verenigde Staten, vooral geïllustreerd door het debacle van de Vietnamoorlog; Irving is in zijn politieke boodschap wel heel erg scherp voor zijn landgenoten en vooral voor hun politieke leiders (tot en met Reagan uiteraard). Die dubbele boodschap compliceert de verhaallijn nogal en maakt dat sommige passages wel heel langdradig worden. Slotsom: zeker geen slecht boek, maar lang niet het topwerk dat ik ervan verwacht had. ( )

Na een ongeluk, als hij per ongeluk de moeder van zijn beste vriend doodt, weet Owen Meany exact hoe de rest van zijn leven zal verlopen... Ongelooflijk en beangstigend.

Dit is mijn moeders favoriete boek, en geloof me, die heeft een paar bibliotheken verslonden. natuurlijk verschillen smaken, maar bidden wij voor Owen Meany is wel een heel speciaal boek.... ( )