Emily St. John Mandel

Een apart boek, heel goed en ook nog goed geschreven. Ik heb er echt enorm van genoten. Het is het verhaal van een aantal overlevenden van een grote griep epidemie die bijna de hele wereldbevolking heeft uitgeroeid. Vanaf verschillende punten ergens rond Lake Michigan trekken deze mensen door de streek, vaak jaren lang op zoek naar een plek om te veilig te wonen. Een grote groep van muzikanten en acteurs trekt al bijna 20 jaar rond en bezoekt de kleine nederzettingen die zijn ontstaan in verlaten motels, scholen en kleine hoeves. in deze nederzettingen voeren zij Shakespeare op of spelen sonates uit de tijd voor de Griep. Het gaat vooral over overleven en trouw aan je groep, over vriendschap die jaren kan teren op herinneringen.… (meer)

Als je op You Tube de filmpjes bekijkt waarin Emily St. John Mandel haar roman Station Elf toelicht, dan valt op dat ze altijd bijna dezelfde motivering gebruikt: namelijk aantonen hoe evident we onze dagelijkse technische toepassingen vinden, zoals het licht aan doen, bellen met iemand die zich tientallen kilometer verderop bevindt enzovoort. En inderdaad, haar dystopisch verhaal zet dat verschillende keren dik in de verf. Ze schetst een wereld die, na een verwoestende griep-epidemie, gedecimeerd is, er is geen elektriciteit of geautomatiseerd vervoer meer, en de beschaving is tot een dieptepunt vervallen. Het doet allemaal erg denken aan ‘The Road’ van Cormac McCarthy, met dezelfde soms hallucinante taferelen.
Toch vind ik haar roman veel beter geslaagd dan die van McCarthy, want ze springt geregeld ook naar periodes voor de grote wereldramp, en het lukt haar op die manier om enkele hoofdfiguren veel meer psychologische diepgang te geven. De vrouwen Miranda en Kirsten bijvoorbeeld zijn echt wel gelaagde figuren die tonen dat St. John Mandel duidelijk levenservaring heeft en kan overbrengen. Maar daar staan dan de cliché-figuren van acteur Arhur Leander en de would-be ambulancier Jeevas Chaudharty tegenover die niet echt uit de verf komen, en bovendien blijven tal van andere nevenfiguren erg oppervlakkig.
Aan de positieve kant staat dan weer dat de auteur de verschillende verhalen goed met elkaar verknoopt. En ook het verhaalelement van het rondtrekkend Shakespeare-gezelschap (het rondtrekkend Symfonie-orkest) is erg goed gevonden. Kortom, St. John Mandel toont dat ze wel wat in haar mars heeft, maar het had nog iets beter uit de verf kunnen komen.… (meer)

Anton Waker groeit op in Brooklyn waar zijn ouders een handel hebben in gestolen en gerestaureerde voorwerpen. Als zijn nichtje Aria bij hun komt wonen haalt zij Anton over om haar te helpen met het vervalsen van identiteitspapieren. Na verloop van tijd besluit Anton dit leven de rug toe te keren, te trouwen met de lichtelijke neurotische Sophie en een normale baan te zoeken met het laatste document dat hij heeft vervalst, een diploma van de prestigieuze Harvard universiteit.

Na drie afzeggingen komt het huwelijk er eindelijk en Anton en Sophie gaan op huwelijksreis naar Italië. Maar niet voordat Aria Anton een laatste opdracht heeft gegeven. Een opdracht waar Anton niet onderuit kan omdat wanneer hij dat wel doet Aria zijn criminele verleden met Sophie zal delen.

Daarnaast wordt het criminele leven van Anton onderzocht door FBI rechercheur Alexandra Boden die met haar opsporingsmethoden heel erg ver gaat. Daar kan Anton's secretaresse Elena James over mee praten. Aexandra's gedrevenheid is te begrijpen want de criminele activiteiten van Aria gaan veel verder dan het simpel vervalsen van een paspoort.

Aria voor een verleden is het tweede boek van de Canadese schrijfster Emily St. John Mandel. Haar eerste boek Last night in Montreal is niet in het Nederlands vertaalt. Haar derde boek The Lola quartet zal in de loop van 2012 uitkomen. Zij woont tegenwoordig met haar echtgenoot in Brooklyn.

Op de omslag van boek staat dat het een literaire thriller is maar het zou voor mij ook een roman genoemd kunnen worden. Het hoofdmotief van het boek gaat immers over het maken van keuzes en de gevolgen daarvan, over liefde en familiebanden, chantage en verraad en de enorme moeite die je je moet getroosten om je leven een andere richting te geven. En jawel, er komen ook misdaden in voor en een onderzoekster van de FBI maar in mijn ogen zijn die ondergeschikt aan de strijd van Anton om te breken met zijn verleden.

Het verhaal is knap geconstrueerd en intrigerend. Emily St. John Mandel maakt veelvuldig gebruik van flash backs, die nergens ongepast of storend zijn maar het verhaal juist heel erg vloeiend maken. De karakters worden goed en realistisch uitgewerkt. Verwacht geen hoog opgevoerde spanning, geen onverwachte wendingen of een zinderende ontknoping. De kracht van het boek is dat het verhaal goed in elkaar zit en dat het geschreven is in mooi en beeldend proza. Aria voor een verleden is een genot om te lezen.… (meer)