Tove Jansson (1914–2001)

Zomerboek. Door Tove Jansson.

Eerst wil ik even zeggen dat de cover van dit boek (van de hand van Tove zelf) prachtig is. Echt een uitnodigende, zomerse cover. Een boek om in te kaderen en aan je muur te hangen.

Dit boek verscheen voor het eerst in 1972, de Nederlandse vertaling kwam er in 1976. De timing voor een nieuwe uitgave is geweldig. Net in de zomer dat we allemaal moeten leren om anders vakantie te nemen is dit een boek dat zich richt op de schoonheid, de grootsheid van het kleine. Lees dit boek voor je vakantie en je hebt de ideale voorbereiding gehad.

In Zomerboek lezen we het verhaal van Sophia en haar oma, die samen met Sophia’s vader de zomer doorbrengen op een Fins eiland. De band tussen oma en Sophia is jaloersmakend mooi. Ze kibbelen, discussiëren, filosoferen, luieren, zwemmen, knutselen, en halen samen kattenkwaad uit. De rollen wisselen ook voortdurend, soms lijkt oma het stoute kind en soms klinkt Sophia als een wijze oude vrouw.

Met oog voor detail en vol liefde voor het kleine en het grootse in de natuur laat Tove ons meegenieten van een zomer waarin alles mag en niets moet. Een zomer om van te dromen.… (meer)

Fair play door Tove Jansson

Op de cover staat ‘roman’ terwijl het boek uit aparte verhalen bestaat. Is het dan een verhalenbundel of toch een roman? En het gaat over de levens van twee vriendinnen (waarvan één schrijfster is en de andere kunstenares, net als Tove en haar vriendin Tuulilli dus). Is het dan enigszins autobiografisch of toch volledig fictie? Vragen die je je misschien stelt voor je aan dit boek begint maar die ook al gauw op de achtergrond verdwijnen. Omdat dit boek een klein pareltje is en over één van de mooiste, intiemste persoonlijkste dingen gaat die er in een mensenleven bestaan: de liefde. En of die dan tussen man en vrouw is of tussen twee vrouwen of tussen drie mannen, dat doet er niet toe. In Fair play spat de liefde van het papier zonder ooit romantisch of klef of aanhankelijk te zijn. De liefde zit hem in de vanzelfsprekendheid, de samenhorigheid, in meer minder dan meer.

Tove Janson heeft een klein, intiem meesterwerkje geschreven dat je even meeneemt, weg van de wereld; het laat je zweven en zachtjes weer neerdwarrelen. Een boekje dat je de grootsheid van het kleine laat zien. Nestel je met dit uurtje tederheid in de zetel onder een dekentje en laat je helemaal onderdompelen…… (meer)