De avonturen van Alice in Wonderland (1865)

Dit boek is een boek dat iedereen gelezen moet hebben (naar mijn mening). Eerst in het Nederlands en zeker later in het Engels, als het Engels op dat niveau is. Het is een boek wat ieders fantasie aanspreekt, allemaal wezens zoals je ze nooit gezien hebt en ook niet zal zien, behalve in je eigen fantasie. En de woordspeling! Echt geweldig, maar vooral in de Engelse versie, vandaar eerst Nederlands en daarna Engels. Dit is echt een van mijn favoriete boeken! ( )

Het verhaal van Alice in Wonderland mag mede door de bekende Disneyfilm en de recente film van Tim Burton bekend worden verondersteld. Het gaat over een meisje, Alice genaamd dat achter een konijn aanloopt, in een hol valt en vervolgens allerlei avonturen beleeft. Veel karakters uit het boek zoals: de Kollumer poes, de gekke hoedenmaker en de hartenkoningin (eraf met hun hoofd) zijn wereldbekend. Leuk aan het boek is de nonsens logica. Een mooi voorbeeld hiervan is te vinden op blz 66:
- Alice vraagt aan de Kollumer poes: "Kunt u me misschien vertellen welke kant ik op moet?" "Dat hangt er heel erg van af waar je heen wil" zei de Kat. "Dat kan me niet zoveel schelen-" zei Alice. "Dan doet het er niet toe welke kant je op gaat" zei de Kat." -als ik maar ergens kom," voegde Alice er bij wijze van verklaring aan toe. "O, dat zal wel lukken," zei de Kat, "Als je maar lang genoeg doorloopt." De tekeningen van John Tenniel zijn de moeite waard en de vertaling van Nicolaas Matsier is de mooiste die ik ken.
De verfilming van het boek van Disney en vooral de recente verfilming van Tim Burton zijn ook erg de moeite waard om naar te kijken. ( )

Alice in Wonderland vertelt het verhaal van de kleine Alice die in slaap sukkelt bij een uitstapje en in haar droom een wit konijn achterna rent door een pijp. Ze komt in een volledig andere wereld terecht en wordt geconfronteerd met de meest vreemde schepsels: eigenaardige dieren en levende kaarten, enzovoort. Allemaal zijn ze druk met zichzelf bezig en niet echt er op uit Alice beter te leren kennen. Die vraagt zichzelf trouwens geregeld af wie ze eigenlijk is. De gekste gebeurtenissen doen zich voor en de gekste teksten worden de lezer voorgeschoteld, tot Alice uiteindelijk weer ontwaakt.

Achter de spiegel borduurt voort op dat thema, zelfs in een nog hogere versnelling. Alice geraakt in een spiegel en komt buiten het zichtsveld weer in een vreemde wereld terecht. Vooral de schaakfiguren beheersen hier de zaak. Er zijn andermaal tal van zonderlinge figuren. De dialogen hebben nog meer dubbele bodems dan tevoren. Maar het geheel geeft een zo mogelijk nog verwarder en daardoor ondoorgrondelijker indruk dan het vorige verhaal. Op de duur wordt het - zeker bij een lectuur voor kinderen - gewoon ontoegankelijk. Het einde is vrij abrupt. ( )