Fragment:
De Wetheralls gingen altijd naar de kerk. Zij behoorden tot die grote groep van menselijke machines die door het leven gaan zonder ooit ook maar iets te verzuimen te doen wat zij de marionetten om hen heen ook zien doen. Weliswaar gingen de marionetten op Belloment niet naar de kerk, maar andere, even belangrijke mensen, deden het wel - en de kring waarin mijnheer en mevrouw Wethertall verkeerden wat zo groot dat God ook op hun lijstje voorkwam p 81

De eerste twee weken na haar terugkeer leek het huiselijke leven van mevrouw Peniston veel op een geestelijke retraite. Ze 'controleerde' het linnengoed en de dekens even nauwkeurig als een boeteling die de verste uithoeken van zijn geweten napluist, ze zocht naar motten zoals een gekwelde ziel zoekt naar verborgen gebreken. De bovenste plank van elke kast moest zijn geheimen prijsgeven, de kelder en de kolenopslagplaats werden tot in hun diepste diepte onderzocht, en als slot van deze schoonmaakriten werd het hele huis in een wit boetekleed gehuld en werd het rijkelijk met een zoenoffer van zeep gewassen p 131 ( )