StartGroepenDiscussieMeerTijdgeest
Doorzoek de site
Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.

Resultaten uit Google Boeken

Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.

Bezig met laden...

De pest (1947)

door Albert Camus

Andere auteurs: Zie de sectie andere auteurs.

LedenBesprekingenPopulariteitGemiddelde beoordelingDiscussies / Aanhalingen
18,386249264 (3.95)2 / 603
Vertaling van: La peste. - Paris : Gallimard, 1947. - 1e druk van deze uitgave: 2002. - Oorspronkelijke Engelstalige uitgave: Allen Lane, 2001.
1940s (23)
AP Lit (89)
To Read (65)
My TBR (4)
Bezig met laden...

Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden.

» Zie ook 603 vermeldingen

Engels (199)  Italiaans (10)  Nederlands (10)  Spaans (8)  Catalaans (4)  Frans (3)  Zweeds (2)  Portugees (Portugal) (2)  Duits (2)  Deens (1)  Portugees (1)  Hebreeuws (1)  Alle talen (243)
1-5 van 10 worden getoond (volgende | toon alle)
“Camus schreef over angst en gruwelen en de miserabele condition humaine maar dat deed hij op zo’n rustgevende en bloemrijke manier… zijn taal… dat je het gevoel kreeg dat het allemaal geen effect had, niet op hem en ook niet op zijn manier van schrijven. Dus voor hetzelfde geld was alles kits geweest. Camus schreef als iemand die net een uitgebreid maal achter zijn kiezen had, biefstuk met patat en salade, plus een fles goede Franse wijn. De mensheid mocht het dan ellendig hebben maar hij niet. Een wijs man misschien, maar Henry had liever iemand die schreeuwde als hij in brand stond.” Dát noteerde ik begin 2023 in mijn bespreking van Charles Bukowski’s Warmwatermuziek https://bjornroosebespreekt.blogspot.com/2023/01/warmwatermuziek-charles-bukowsk... uit het verhaal Schreeuw als je in brand staat en minstens iéts daarvan is wáár: Albert Camus schreef prachtig, óók als het over een stad ging, Oran in Algerije, die langzamerhand volkomen in de greep van de pest raakt.

“(…) voor hetzelfde geld was alles kits geweest”, lijkt als je louter op Camus’ stijl afgaat inderdaad een mogelijkheid, en dat is – nu ik er over nadenk – ook zo ongeveer wat ik dacht toen ik meer dan dertig jaar geleden zijn L’Étranger las. L’Étranger inderdaad en niet de Nederlandse vertaling daarvan, De vreemdeling, want we moesten die pocket lezen als opdracht van onze toenmalige leraar Frans. Een garantie op afkeer, zoiets, bij sommigen voor boeken in het algemeen, bij mij enkel voor Camus, want ondanks het feit dat ik het boek mooi geschreven vond (voor zoverre mijn kennis van het Frans toereikend was om daar over te kunnen oordelen), had ik er verder niets mee, al helemaal niet met dat wereldvreemde existentialisme waaronder Camus’ werken werden geklasseerd, en ik liep Camus tussen toen en nu enkel nog af en toe tegen het lijf in het nummer Killing an Arab https://www.youtube.com/watch?v=ZMqPlQgHww8 van The Cure (“I’m alive / I’m dead / I’m the stranger / Killing an Arab”).

Tot ik een boek van hem – De pest dus – aantrof in de reeks boeken waarin ik ook, bijvoorbeeld, Tien kleine negertjes https://bjornroosebespreekt.blogspot.com/2023/12/tien-kleine-negertjes-agatha-ch... van Agatha Christie vond en besloot me over die, wellicht irrationele, afkeer heen te zetten. Terecht, zo blijkt, ook al heb ik dan niet echt de moeite gedaan het boek in meer overdrachtelijke zin te lezen. Of misschien heb ik het – dat kan ook – in nóg overdrachtelijker zin gelezen. “Het centrale idee van de pestepidemie kan”, aldus Wikipedia, namelijk “worden begrepen als de om zich heen grijpende ‘bruine pest’ van het nazisme, die bij verschijning van de roman pas twee jaar was verslagen. Meer in het bijzonder is Oran te vergelijken met het door de Duitsers bezette Frankrijk. De dokters en de sanitaire ploegen staan voor het verzet, waarin Camus zelf actief was geweest. In Cottard, die profiteert van de ziekte, zien we de collaboratie.” Een interpretatie die er ook aan gegeven werd door Camus zelf, zij het dat hij die desgevraagd evengoed nuanceerde: “De pest is in zekere zin meer dan een kroniek van het verzet. Maar het is zeker niet minder dan dat.”

Nu ben ik niet de Franse literatuurcriticus Roland Barthes, die het in een in 1955 gepubliceerde bespreking van het in 1947 verschenen boek zowaar aandurfde te stellen dat het een misverstand was dat De pest over de oorlog zou gaan, maar Barthes had niet helemaal ongelijk toen hij in zijn in 1968 verschenen essay La mort de l’Auteur stelde – en ik citeer nog eens Wikipedia – “dat de lezer zelf betekenissen aan de tekst geeft en zelfs voortdurend verschillende betekenissen vindt (…) De autoriteit van één auteur zou betekenen dat een tekst slechts één interpretatie kent, maar er zijn meerdere interpretaties mogelijk. De tekst ontstaat zelfs pas tijdens het lezen van de tekst. Door de auteur dood te verklaren, kan de lezer worden bevrijd van een eenzijdige interpretatie.” Klinkt wat ingewikkeld, maar laat ons wel wezen: voor wie houdt een auteur zich eigenlijk als hij gaat bepalen hoe ik zijn tekst moet interpreteren? Mijn geest maakt – zoals de uwe dat doet met míjn teksten – van zijn teksten een ander ‘product’ en datzelfde doet de geest van eenieder die die teksten leest. Als dat niet de bedoeling is, als elk boek niet vroeg of laat een soort geestelijk Gesamtkunstwerk mag worden, dan dient de geest van de lezer uitgeschakeld te worden en vervangen door een loutere receptor. Waardoor iemand die boeken leest nog nét een trede lager zou komen te staan dan iemand die de zoveelste serie op Netflix zit te bingewatchen. En dát wil geen enkele lezer. Daarbij... Camus is al dood sinds 1960, dus hoéf ik hem niet eens meer dood te verklaren om zijn tekst te kunnen interpreteren zoals ik dat zelf wil.

Áls ik dat zelf wil. Want interpretatie is eigenlijk helemaal niet nodig. Of die pest nu een “bruine” variant is, of een rooie, of effectief een plaag, wat maakt het uit? De karaktertekeningen blijven overeind. Er is ‘de massa’ met zijn inertie én volgzaamheid; er zijn degenen die profiteren van het bestaan van het probleem; er zijn de deugdzamen om religieuze redenen, er zijn de vechters-omdat-ze-niet-anders-kunnen; er zijn de kameraden, er zijn de eenzaten, er zijn de beulen, er zijn de bekeerlingen; er zijn de administraties, en er zijn degenen die onder de wielen daarvan terechtkomen; er zijn degenen met macht (de macht van het geweer) en degenen zonder; en er zijn méér situaties denkbaar waarin die er zijn dan de Tweede Wereldoorlog alleen. In recente tijden zelfs een bijzonder eigenaardige als je hem even afzet tegenover die in De pest: de ‘pandemie’ die ons aller leven twee jaar aan een stuk beheerst heeft (of ons minstens voortdurend dwong ons te laten overheersen of ons te verzetten), een medische – of ‘experten’-variant van de door Camus beschreven pest. Meer dan covid19 waren het immers mondmaskerdracht, eindeloze ontsmettingen, allerlei opgedrongen rituelen, en het tegen de schandpaal zetten van iedereen die zich openlijk tegen die nieuwsoortige, alles beheersende, religie verzette, die wild om zich heen grepen vanaf februari 2020 en dat ieder moment opnieuw kunnen doen (wie de krantenberichten van de laatste weken zo’n beetje gevolgd heeft, wéét dat de angstzaaierij intussen terug is).

De meeste van die dingen komen echter zelfs niet voor in De pest. Ja, er worden mensen geïsoleerd als ze deel uitmaken van een gezin waar iemand de overduidelijke symptomen van de ziekte krijgt (iets wat overigens, als het dan toch over de Tweede Wereldoorlog zou gaan, nooit gebeurd is met mensen wier familieleden nationaal-socialistische sympathieën vertoonden, en wat terecht als zéér onrechtvaardig zou worden beschouwd), maar niet als er alleen maar een vermoeden is dat ze zouden kunnen aangestoken worden door iemand die… geen enkel symptoom vertoont. Ja, wie geïsoleerd is, kan niet meer gaan werken, maar nee, het wordt niet verboden te gaan werken. Ja, op een zeker moment wordt een avondklok ingezet om gewelddadigheden tegen te gaan (“Vaag hadden ze het gevoel dat deze opsluiting een bedreiging vormde voor hun hele bestaan en als ze in de frisse avondlucht nieuwe energie kregen, dreef die hen soms tot wanhoopsdaden.”), maar nee, cafés en restaurants worden niet gesloten (mensen zijn wel bang voor besmetting, kennelijk, maar zijn alleen “minutenlang (…) bezig met het geduldig afvegen van hun bestek”). Ja, dokters doen een soortement mondmasker voor als ze in de ziekenzaal komen (daarbuiten niet eens), maar ze doen dat – zoals het oorspronkelijk, in 2020, ook hiér begon – louter voor de show, om de mensen gerust te stellen. Ja, dokters en medisch personeel nemen een serum van zodra dat er is, maar nee, dat serum wordt niet massaal opgedrongen aan de hele bevolking: alleen bij wie de symptomen van de ziekte heeft, wordt het ingespoten, en dan zijn de geneesheren nog niet zeker van de werking, net zomin als van de preventieve maatregelen: “Zelfs Tarrou noteerde in zijn aantekeningen dat Chinezen in dergelijke gevallen tamboerijn gaan spelen voor de demon van de pest en dat het absoluut onmogelijk was te weten of zo’n tamboerijn in de praktijk meer vruchten afwierp dan preventieve maatregelen. Hij voegde er alleen aan toe dat we voor het beantwoorden van die vraag zouden moeten weten of er een demon van de pest bestaat en dat zolang we dat niet weten elke mening hierover vruchteloos was.” “(…) niets is minder sensationeel dan een plaag”, schrijft Camus zo ongeveer halverwege het verhaal. “Alleen al door hun lange duur zijn grote rampen eentonig. De vreselijke dagen van de pest zijn bij wie ze heeft meegemaakt niet in de herinnering blijven hangen als een onstuimige, wrede vlammenzee, maar meer als een eindeloze tredmolen, die gaandeweg alles vermorzelde”, en dat is dan wél weer een overeenkomst tussen Camus’ pest en de manier waarop de mensen, excuseer, covid19, in West-Europa werd(en) bestreden in de voorbije jaren.

Enfin, da’s mijn steentje in de kikkerpoel, veel hoeft u zich daar niet van aan te trekken, u kan dit boek ook simpelweg lezen als een boek over een moordende ziekte (sowieso véél moordender dan covid19 ooit geweest is, dat zal geen zinnig mens ontkennen) die toeslaat in een al snel geïsoleerde stad, vervolgens alsmaar uitbreidt, dan inkrimpt, en ten slotte verdwijnt (“De strategie tegen de pest was niet veranderd, maar werkte gisteren niet en vandaag blijkbaar wonderwel”), en hoe verschillende protagonisten daarmee en met de maatregelen omgaan. Dat is ook het verhaal dat verteld wordt door “de verteller, wiens naam men in elk geval te zijner tijd te weten komt” (en waarnaar eigenlijk nauwelijks moet geraden worden voor wie in de gaten heeft wie de centrale figuur in het verhaal is) en dat is op zich meer dan voldoende om van dit boek te kunnen genieten. Wie weet dat ratten behalve verspreiders doorgaans ook de eerste slachtoffers van de pest zijn, weet ook al van bij de eerste zin na de inleiding dat dat verhaal snel op gang zal komen, trouwens: “Op de ochtend van de zestiende april stuitte dokter Bernard Rieux bij het verlaten van zijn spreekkamer op een dode rat, die midden op de overloop lag. Zonder erbij na te denken schoof hij het beest meteen opzij en liep de trap af. Maar eenmaal op straat realiseerde hij zich dat die rat er niet hoorde en ging hij terug om de conciërge te waarschuwen. Pas toen hij de reactie van de oude meneer Michel zag, drong het tot hem door hoe ongewoon zijn ontdekking was. Hijzelf had het alleen maar vreemd gevonden, een dode rat in huis, maar voor de conciërge was het niet minder dan een schandaal. Hij stelde met nadruk: in dit huis zijn geen ratten. De dokter kon dan wel volhouden dat er een op de overloop van de eerste verdieping lag, waarschijnlijk een dode, meneer Michel hield voet bij stuk: er waren geen ratten in huis, dus moest die van buitenaf binnengebracht zijn. Kortom, een kwajongensstreek.” Waarbij ik meteen vaststel dat het lullig is stukken uit het boek te herlezen met de Wikipedia-‘kennis’ in het achterhoofd, want plotseling ga je zelfs de passages waarin ogenschijnlijk niéts overdrachtelijks staat in overdrachtelijke zin bekijken.

Maar goed, eindigen wil ik deze bespreking met een portie hoop. Hoop dat alles weer goed komt (niet evident voor een realist als ik) en verwachting dat velen van ons, zoals ze ook hebben aangetoond toen de coronamaatregelen uiteindelijk ‘afgelopen’ waren, dan gaan doen alsof het nooit slecht geweest is: “(…) te midden van de drukte bevestigden deze overgelukkige paartjes, in innige omhelzing en zwijgend, door middel van heel hun triomfantelijke, onrechtvaardige geluk, dat het schrikbewind van de pest voorbij was. Met een stalen gezicht ontkenden ze, tegen beter weten in, dat ze ooit die waanzinnige wereld meegemaakt hadden waarin de moord op een mens even gewoon was als het doodslaan van een vlieg. Ze ontkenden de evident barbaarse toestanden, de weloverwogen nachtmerrie, de gevangenschap die een afschuwelijke vrijheid met zich meebracht ten opzichte van alles behalve het hier en nu, de lijkenlucht die iedereen doodde of op zijn minst verdoofde. Ze ontkenden kortom dat wij dat verbijsterde volk waren geweest waarvan elke dag een deel in de muil van een oven werd gestouwd om op te gaan in dikke rook, terwijl het andere deel op zijn beurt wachtte, zuchtend onder de ketenen van de onmacht en de angst.”

Björn Roose ( )
  Bjorn_Roose | Dec 15, 2023 |
Ik doe weer eens lekker mee met de massa en lees in dit coronatijdperk De Pest. Door de eerste helft vloog ik als een trein heen. Ik vond de zinnen prachtig, ik leerde de personages kennen en vond het ook fascinerend hoeveel gelijkenissen er waren met het leven en de situatie nu. De tweede helft kwam ik sommige stukken maar moeilijk door (lag misschien ook aan mijn eigen concentratie?) en ik was blij toen ik het boek uiteindelijk uit had. Maar toch zeker wel een interessant boek om (zeker nu!) te lezen. ( )
  laurenhynde | Aug 27, 2023 |
Ik denk dat ik begin twintig was dat ik Narziss en Goldmund van Hermann Hesse en De Pest van Albert Camus las. Vele jaren stonden deze boeken in mijn geheugen gegrift als enorm stinkend en vooral verstikkend. In 2015 vroeg ik me af hoe ik De Pest ging ervaren als ik het boek zo veel jaren later ging herlezen. Tot mijn verbazing had ik het boek niet in huis en heb een exemplaar met uitgavejaar 1963 op de Deventer boekenmarkt op de kop getikt. Vervolgens belandde het boek op mijn nog-te-lezen-boekenplankje en kwam daar voorlopig niet meer af.

Vorig jaar kwam De Pest door de pandemie opnieuw in de belangstelling van het grotere publiek. Ik koesterde mijn exemplaar maar kwam er niet toe om er ook daadwerkelijk aan te beginnen. Het voelde ook onaangenaam om over een epidemie te lezen terwijl ik amper zelf wist in wat voor wereld ik aan het leven was. Nu het lijkt dat de wereld beter bestand raakt tegen de pandemie en de grootste onzekerheid hierover achter de rug lijkt te zijn, was ik toch wel weer nieuwsgierig naar De Pest. Zou het bij herlezen weer net zo aanvoelen als destijds en kon ik er iets in herkennen in wat wij nu meemaken?

Het eerste dat me opviel was dat ik gelijk gegrepen werd door het verhaal van de uitbrekende pest in een stadje in Algiers. Iets in de manier van schrijven, maakte dat het onmiddellijk aanvoelde als dat dit een heel goed boek is. Het is nog wel een vertaling uit het Frans en de zinnen zijn ook niet al te gemakkelijk. Toch voelt het voor mij heel natuurlijk aan.

Alhoewel de pest veel bedreigender is dan onze huidige pandemie, de mensen stierven na besmetting binnen 48 uur, voelde het niet zo beklemmend als ik het me kon herinneren. Het zou me niet verbazen dat mijn hedendaagse ervaring maakt dat ik er niet meer zo heel diep van onder de indruk ben. Ook de stank van de pestbuilen en het verstikkende van de longpest kwamen lang niet meer zo hard binnen.
Ondanks dat blijf ik het wel een schitterend boek vinden omdat het haarfijn gedachten en gedragingen van mensen laat zien in een situatie als deze. Een stad wordt gesloten om de rest van de wereld veilig te houden. De mensen in de stad zijn op zichzelf aangewezen en proberen te overleven. Geen vals sentiment, geen ongeloofwaardige helden maar puur menselijk worstelen, ieder op zijn eigen manier. En wat dat betreft zijn er best wat overeenkomsten met onze huidige pandemie te vinden. ( )
  Niekchen | Jun 13, 2021 |
De insluiting van een stad, getroffen door de pest ( )
  gielen.tejo | Sep 13, 2020 |
De literaire beschrijving van een pandemie, in dit geval De Pest, maar het had ook het Corona virus kunnen zijn of de Spaanse griep. Het verhaal is beleefd door de ogen van een arts die zo goed mogelijk probeert de zieken te verlichten, genezen kan hij niet. Ook zien we elke krachten naar boven komen in vreemde tijden, positief en negatief. Meeslepend geschreven verhaal. ( )
  Pieter_Goldhoorn | Jul 4, 2020 |
1-5 van 10 worden getoond (volgende | toon alle)
Extraordinary....There are things in this book which no reader will ever forget.
toegevoegd door SaraElizabeth11 | bewerkSpectator
 
Of such importance to our times that to dismiss it would be to blaspheme against the human spirit.
toegevoegd door SaraElizabeth11 | bewerkNew York Times Book Review
 
A perfect achievement.
toegevoegd door SaraElizabeth11 | bewerkNew Republic
 
Chaos prevails when the bubonic plague strikes the Algerian coastal city of Oran. A haunting tale of human resilience in the face of unrelieved horror, Camus' novel about a bubonic plague ravaging the people of a North African coastal town is a classic of twentieth-century literature.
toegevoegd door Lemeritus | bewerkWorldCat Abstract
 

» Andere auteurs toevoegen (58 mogelijk)

AuteursnaamRolType auteurWerk?Status
Camus, Albertprimaire auteuralle editiesbevestigd
Brueziere, MauriceRedacteurSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Buss, RobinVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Chacel, RosaVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Corsari, WillyVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Dal Fabbro, BeniaminoVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Gilbert, StuartVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Jenner, JamesVertellerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Judt, TonyRedacteurSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Mannerkorpi, JuhaVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Mannerkorpi, JukkaVertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd
Meister, Guido G.VertalerSecundaire auteursommige editiesbevestigd

Is opgenomen in

Bevat

Inspireerde

Bestudeerd in

Heeft als studiegids voor studenten

Je moet ingelogd zijn om Algemene Kennis te mogen bewerken.
Voor meer hulp zie de helppagina Algemene Kennis .
Gangbare titel
Oorspronkelijke titel
Alternatieve titels
Oorspronkelijk jaar van uitgave
Mensen/Personages
Belangrijke plaatsen
Belangrijke gebeurtenissen
Verwante films
Informatie afkomstig uit de Italiaanse Algemene Kennis. Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Motto
Opdracht
Eerste woorden
De merkwaardige gebeurtenissen die in deze kroniek worden beschreven, vonden plaats in 194., in Oran. Over het algemeen vindt men dat ze daar niet hoorden, gezien hun nogal ongewone aard. Op het eerste gezicht is Oran namelijk een gewone stad, een doorsnee Franse prefectuur aan de Algerijnse kust.
De merkwaardige gebeurtenissen, die het onderwerp van deze kroniek vormen, hebben zich afgespreeld in "..." te Oran. Vogens algemene opinie waren zij daar niet op hun plaats, daar ze van tamelijk ongewone aard waren en Oran, oppervlakkig beschouwd, een heel alledaagse stad is, een gewone Franse prefectuur aan de Algierse kust.
[vert.: Willy Corsari, 1948]
Citaten
De ene soort gevangenisstraf uitbeelden via de andere is even redelijk als iets bestaands uitbeelden door iets dat niet bestaat. (Daniel Defoe)
Laatste woorden
Ontwarringsbericht
Uitgevers redacteuren
Auteur van flaptekst/aanprijzing
Oorspronkelijke taal
Gangbare DDC/MDS
Canonieke LCC

Verwijzingen naar dit werk in externe bronnen.

Wikipedia in het Engels

Geen

Vertaling van: La peste. - Paris : Gallimard, 1947. - 1e druk van deze uitgave: 2002. - Oorspronkelijke Engelstalige uitgave: Allen Lane, 2001.

Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.

Boekbeschrijving
Haiku samenvatting

Actuele discussies

Geen

Populaire omslagen

Snelkoppelingen

Waardering

Gemiddelde: (3.95)
0.5 4
1 37
1.5 8
2 149
2.5 39
3 698
3.5 193
4 1326
4.5 139
5 1048

Ben jij dit?

Word een LibraryThing Auteur.

Penguin Australia

3 edities van dit boek werden gepubliceerd door Penguin Australia.

Edities: 0141185139, 0141045515, 0141049235

 

Over | Contact | LibraryThing.com | Privacy/Voorwaarden | Help/Veelgestelde vragen | Blog | Winkel | APIs | TinyCat | Nagelaten Bibliotheken | Vroege Recensenten | Algemene kennis | 202,661,971 boeken! | Bovenbalk: Altijd zichtbaar