Buitengewoon prachtig boek. Het is al uit 1943, de1e druk is al uit 1943, de schrijfster was toen pas 26! Ongelooflijk hoe ze dit ethaan, deze aanklacht tegen racisme en armoede zo heeft kunnen verwoorden.

Het verhaal gaat over een doofstomme man, John Singer, die nadat zijn vriend met wie hij woonde in een “gesticht” is gestopt door een neef, op kamers gaat wonen bij de familie Kelly. Hij eet iedere dag in het café, de Kelly’s zijn arme witte mensen, Mick is een meisje van een jaar of 14, ze heeft liedjes en dromen in haar hoofd en ze sluiten intense vriendschap met meneer Singer.
Portie is een zwarte vrouw die bij de Kelly’s werkt, haar vader (Benedict Copeland), is na heel veel moeite en doorzettingsvermogen dokter geworden en hij doet verschrikkelijk zijn best om de (uitsluitend zwarte) mensen die hij behandelt hygiëne en gezond eten en natuurlijk geboortebeperking bij te brengen. De dokter raakt ook bevriend met John Singer. Hij vindt hem de enige blanke die deugt.
Zijn zoon Willie komt in de gevangenis terecht en wordt, ten onrechte, in een vrieskou gezet met als gevolg dat hij zijn beide benen kwijtraakt. De hele gemeenschap van arme mensen, zwart en ook de paar witte die zich erbij betrokken voelen weten heel goed dat ze machteloos zijn tegenover de wat beter gesitueerde en rijkere witte mensendieck nu eenmaal de macht in handen hebben.
Dan is er nog Jake Blount, een gefrustreerde Marxist die van narigheid hevig drinkt, hij komt vaak in het café, raakt ook bevriend met John Singer en dan nog Biff Brandon, de kroegbaas. Hij is een milde man, die wel veel nadenkt over het onrecht en de zin van het leven. Ook hij is bevriend met John Singer.
John Singer heeft een beetje geld, hij werkt als horlogemaker bij een juwelier.
Hij gaat zo nu en dan zijn vriend (Spiros Antonapoulos) op tot zijn eigen en zijn vriend’sgrote vreugde. Als
Antonapoulos sterft heeft het leven voor John geen zin meer en schiet hij zichzelf dood.
Dat is het einde min of meer, voor zijn vrienden, Mick krijgt een baantje en wordt volwassen, waardoor ze erg depressief wordt, ze is haar vriend, de dromen en haar liedjes kwijt. Jake gaat weg, op zoek naar…. En de dokter is zo ziek(tuberculose) dat hij wel bij zijn vader en zijn zoon moet gaan wonen omdat Portia niet meer goed voor hem kan zorgen.
Uitzichtloosheid, doorzettingsvermogen en iedere keer teleurgesteld zijn in het leven zijn m.i. de thema’s van dit schitterende boek. ( )

Het hart is een eenzame jager. Door Carson McCullers.

Na Gespiegeld in een gouden oog wou ik ook zeker Het hart is een eenzame jager lezen. Een boek dat al dateert van 1943, geschreven door McCullers toen ze pas drieëntwintig was; super indrukwekkend.

In Het hart volgen we 5 personages: de jonge Mick die muzikant wil worden, de rondtrekkende Jake die te veel drinkt en mensen tot inzicht wil brengen, de stille kroegbaas Biff, de zwarte dokter Copeland en de doofstomme Singer. Ze komen allemaal in het café van Biff en komen zo in elkaars leven terecht. Op de één of andere manier worden ze ook allemaal het meest aangetrokken door Singer. Ze vertellen hem alles, misschien omdat hij nooit iets terugzegt?

Hoewel de personages op het eerste zicht niets gemeen hebben delen ze wel hun eenzaamheid, hun anders zijn. Ze zijn op zoek naar verbinding, naar een toekomst, naar zichzelf. Ze worstelen, zitten vol onrust en denken antwoorden te vinden bij Singer. Biff ziet dit alles vanop afstand aan en vraagt zich af wat hen verbindt, wat de gave van Singer is.

McCulllers heeft een meeslepende pen, een ongenadige blik en oude ziel. Het hart is een eenzame jager is een bevreemdend, intiem, afstandelijk én indringend boek. Boordevol queer-personages in een tijd dat er nog geen woord voor bestond (toch niet dit woord).

Het lezen van dit boek voelt als je onderdompelen in de rusteloosheid van een broeierige zomer. Laat de traagheid toe en verwonder jezelf aan zoveel schoonheid. ( )

Een boek dat draait rond leegte en afwezigheid: de doofstomme Singer is praatpaal voor het puberende meisje Mick, de communistische Blount, de idealistische zwarte dokter Copeland en de observerende cafébaas Brannon. Niemand die echt stilstaat bij de vraag hoeveel Singer begrijpt van wat ze zeggen. Allemaal lezen ze in zijn ogen begrip en instemming. Wat niemand weet is dat Singers eigen leven draait rond zijn afwezige, doofstomme vriend Antonapoulos.

McCullers combineert scherpe observaties van het leven in een stadje in het zuiden van de VS.met een 'coming of age' verhaal en al even scherpe sociale kritiek. De ingrediënten van de roman zijn materiaal voor een stevige rampenfilm. Maar McCullers beschrijft ze onnadrukkelijk: het zijn dingen die gebeuren, die voortvloeien uit karakters, uit omstandigheden, uit de sociale realiteit. Ze gebeuren, het leven gaat verder, de sporen en de littekens blijven.

Een roman als het leven. ( )