Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... The Remains of the Day (origineel 1989; editie 1990)door Kazuo Ishiguro (Auteur)
Informatie over het werkDe rest van de dag door Kazuo Ishiguro (1989)
» 89 meer Booker Prize (27) Best Historical Fiction (108) 501 Must-Read Books (64) Folio Society (21) Books Read in 2016 (75) Books Read in 2015 (71) Favourite Books (304) Top Five Books of 2013 (168) Japanese Literature (28) Unreliable Narrators (18) Historical Fiction (126) A Novel Cure (46) 20th Century Literature (235) Books We Love to Reread (189) Big Jubilee List (4) 100 New Classics (27) Top Five Books of 2023 (122) Top Five Books of 2015 (230) BBC Radio 4 Bookclub (42) Top Five Books of 2014 (876) BBC Big Read (53) Books Read in 2010 (10) Books Read in 2020 (679) Love and Marriage (24) Books Read in 2022 (706) My favourite books (16) Overdue Podcast (142) 1980s (101) Books Read in 2019 (1,492) A's favorite novels (11) AP Lit (80) Books That Made Us Cry (245) Books tagged favorites (140) Books Read in 2023 (2,191) United Kingdom (45) BBC World Book Club (20) Books Read in 2011 (94) Tagged 20th Century (16) At the Library (160) Classics (4) Franklit (9) Five star books (1,470) Unread books (619) Best of World Literature (261) Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden.
The Remains of the Day is too much a roman à thèse, and a judgmental one besides. Compared to his astounding narrative sophistication, Ishiguro's message seems quite banal: Be less Japanese, less bent on dignity, less false to yourself and others, less restrained and controlled. The irony is that it is precisely Ishiguro's beautiful restraint and control that one admires, and, in the case of the last novel [The Remains of the Day], his nerve in setting up such a high-wire act for himself. Kazuo Ishiguro's tonal control of Stevens' repressive yet continually reverberating first-person voice is dazzling. So is his ability to present the butler from every point on the compass: with affectionate humor, tart irony, criticism, compassion and full understanding. It is remarkable, too, that as we read along in this strikingly original novel, we continue to think not only about the old butler, but about his country, its politics and its culture. Onderdeel van de uitgeversreeks(en)Is opgenomen inHeeft de bewerkingIs verkort inHeeft een naslagwerk/handboekBestudeerd inHeeft als studiegids voor studentenPrijzenOnderscheidingenErelijsten
Een oudere Engelse butler kijkt terug op zijn werkende leven, met name dat in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Hij was toen in dienst van een idealistische Engelse lord, die door contacten met Duitse nazi's probeerde de vrede te bewaren. Na de Tweede Wereldoorlog bleek de lord door Hitler te zijn gemanipuleerd en was zijn naam voorgoed besmet. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)823.914Literature English English fiction Modern Period 1901-1999 1945-1999LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Wat nu vooral frappeert is het voortdurende contrast tussen de dingen zoals Stevens ze beschrijft, zijn perceptie en onze perceptie daarvan. Voortdurend heb je de neiging te roepen: “maar man, kijk en luister dan beter, dan zal je wel snappen wat er aan de hand is; zie je dan niet dat jouw baas zich in de luren laat leggen door de nazi’s en zie je niet dat Miss Kenton smacht naar jou!”. Het is van de roman Stoner van John Williams geleden dat ik die neiging om het hoofdpersonage toe te roepen heb moeten onderdrukken. En inderdaad, er zijn tal van gelijkenissen tussen de hoofdfiguren van beide boeken (allebei even mooi geschreven trouwens): ze ondergaan allebei hun leven en maken daar zelfs hun levenskunst van. Bij Stoner is het een bewuste levensinstelling, bij Stevens is het eerder een vergoelijking achteraf, want hij kampt duidelijk met een gebrek aan empathie; hij slaagt er niet in uit zijn rol van butler te stappen, ook niet als zijn vader sterft, of als Miss Kenton hem duidelijk maakt dat ze meer dan een professionele relatie met hem wil; Stevens is duidelijk “sociaal gehandicapt”, en kan niet overweg met emoties; integendeel, voor hem is het een opperste daad van waardigheid om altijd in zijn rol van butler te blijven. En dat maakt hem hilarisch en ronduit tragisch.
Het knappe aan “The Remains of the Day” is dat Ishiguro toch niet echt een spotfiguur maakt van Mr. Stevens. Want uit zijn zelfanalyse wordt duidelijk dat hij zelf ook wel aanvoelt dat er wat schort met zijn inschattingen; hij komt uiteindelijk zelfs tot de (in onze ogen) correcte conclusies; alleen lukt het hem niet daarnaar te handelen en uit zijn rol te stappen. Ondanks zijn ongelofelijk tragikomische gehalte heeft hij ook iets van Elkerlijk: wij zijn allemaal voor een stukje Mr. Stevens, want ook wij hebben niet altijd door wat er rond ons gebeurt, wat de (morele) relevantie is; en ook ons lukt het niet om consequent te handelen naar de inzichten die we opdoen. Heerlijk, dit boek. ( )