William Golding (1911–1993)
Auteur van Heer der vliegen
Over de Auteur
William Golding was born in Cornwall, England on September 19, 1911. Although educated to be a scientist at the request of his father, he developed an interest in literature. At Oxford University, he studied natural science for two years and then transferred to a program for English literature and toon meer philosophy. He eventually became a schoolmaster at Bishop Wordsworth's School in Salisbury. During World War II, he joined the Royal Navy and was involved in the sinking of the German battleship Bismarck. After the war, he returned to Bishop Wordsworth's School and taught there until 1962. His first novel, Lord of the Flies, was published in 1954 and was made into a film in 1963. His other novels include The Inheritors, Free Fall, The Spire, The Pyramid, The Paper Men, Close Quarters, and Fire down Below. He won the Booker Prize for Rites of Passage in 1980 and the Nobel Prize for Literature in 1983. He also wrote plays, essays, and short stories. He was knighted by Queen Elizabeth II in 1988. He died on June 19, 1993. (Bowker Author Biography) toon minder
Fotografie: From Owen Barfield Website
Reeksen
Werken van William Golding
Lord of the Flies: Golding William 219 exemplaren
William Golding Three Novels: Includes Pincher Martin, Free Fall, the Inheritors (1997) 38 exemplaren
Lord of the Flies - Casebook Edition: Text, Notes & Criticism — Auteur — 11 exemplaren
Lord of the Flies / The Pyramid 3 exemplaren
The Lord of the Flies 2 exemplaren
Miss Pulkinhorn 1 exemplaar
Kâğıt Adamlar 1 exemplaar
WIDEVIEW/PERIGEE BOOKS 1 exemplaar
Señor de las moscas 1 exemplaar
lord of the flies volume 1 1 exemplaar
lord of the flies volume 2 1 exemplaar
Vidna tema 1 exemplaar
Poems 1 exemplaar
Autores Modernos, Novelas 1 exemplaar
The Art of the Critic: Literary Theory and Criticism from the Greeks to the Present (Vol. 2 Early Renaissance) (1986) 1 exemplaar
Alexander Pushkin (Modern Critical Views) 1 exemplaar
O Deus das Moscas — Auteur — 1 exemplaar
Lord of the Flies (Faber Educational Edition) by Golding. William ( 2012 ) Paperback (2012) 1 exemplaar
Lord of the Flies (Teacher Guide Grades 9-12) 1 exemplaar
Clonk! Clonk! 1 exemplaar
1983 1 exemplaar
Lord of the flies : notes 1 exemplaar
Gerelateerde werken
The Moral Life: An Introductory Reader in Ethics and Literature (1999) — Medewerker — 175 exemplaren
The Graphic Canon, Vol. 3: From Heart of Darkness to Hemingway to Infinite Jest (2013) — Medewerker — 146 exemplaren
Deep Blue: Stories of Shipwreck, Sunken Treasure, and Survival (Adrenaline) (2001) — Medewerker — 29 exemplaren
The Bedside 'Guardian' 30: A Selection from The Guardian, 1980-1981 (1981) — Introductie — 9 exemplaren
The Art of the Critic: Literary Theory and Criticism from the Greeks to the Present (10-Volume Set) (1985) 3 exemplaren
Antaeus No. 35, Autumn 1979 — Medewerker — 1 exemplaar
Tagged
Algemene kennis
- Officiële naam
- Golding, Sir William Gerald
- Geboortedatum
- 1911-09-19
- Overlijdensdatum
- 1993-06-19
- Graflocatie
- Bowerchalke Village Churchyard, Bowerchalke, England, UK
- Geslacht
- male
- Nationaliteit
- UK
- Land (voor op de kaart)
- England, UK
- Geboorteplaats
- Newquay, Cornwall, England, UK
- Plaats van overlijden
- Perranarworthal, England, UK
- Oorzaak van overlijden
- heart failure
- Woonplaatsen
- Newquay, Cornwall, England, UK (birth)
Marlborough, Wiltshire, England, UK
Bowerchalke, Wiltshire, England, UK
Salisbury, Wiltshire, England, UK
Perranarworthal, England, UK (death) - Opleiding
- Oxford University (BA|1934 - Brasenose College)
Marlborough Grammar School - Beroepen
- novelist
teacher
sailor - Relaties
- Golding, Alec (father)
Golding, Joseph (brother)
Curnoe, Mildred (mother)
Brookfield, Ann (wife)
Golding, Judith (daughter)
Golding, David (son) (toon alle 7)
Lovelock, James (friend and neighbour) - Organisaties
- Royal Navy (WWII)
Bishop Wordsworth's School - Prijzen en onderscheidingen
- Nobelprijs voor Literatuur (1983)
Royal Society of Literature Companion of Literature
Order of the British Empire ( [1965])
Knight Bachelor (1988)
Leden
Discussies
BRITISH AUTHOR CHALLENGE - OCTOBER 2016 - ATKINSON & GOLDING in 75 Books Challenge for 2016 (oktober 2016)
British children abandoned on a deserted island - Fiction - forty or fifty years ago in Name that Book (februari 2014)
Happy 100th to The Lord of the Fly in the Ointment, Sir William Golding in Nobel Laureates in Literature (maart 2013)
Besprekingen
Lijsten
Five star books (2)
Favourite Books (1)
Sonlight Books (1)
Overdue Podcast (1)
Best Dystopias (1)
scav (1)
First Novels (1)
BBC Big Read (1)
Read (1)
A Novel Cure (1)
Fiction For Men (1)
BBC Big Read (1)
Booker Prize (1)
Best Sea Stories (1)
1970s (1)
Unread books (1)
Folio Society (1)
Modernism (1)
Books About Boys (1)
Nifty Fifties (2)
1950s (2)
1960s (1)
Enfants sans (1)
Books I've read (1)
To Read - Horror (1)
100 (1)
BBC Top Books (1)
Best Satire (1)
Page Turners (1)
AP Lit (1)
Prijzen
Misschien vindt je deze ook leuk
Gerelateerde auteurs
Statistieken
- Werken
- 79
- Ook door
- 20
- Leden
- 59,346
- Populariteit
- #244
- Waardering
- 3.7
- Besprekingen
- 929
- ISBNs
- 772
- Talen
- 32
- Favoriet
- 57
Nu ben ik niet zo’n televisiekijker, laat staan een filmliefhebber, maar ik durf aannemen dat wie dat wél is bovenstaande niet echt verbazingwekkend zou vinden als filmscenario. De uitkomst kan nog richting horror of richting pure spanning gaan, maar de gouden stranden, blauwe zeeën, dreigende muziek en mekaar de kop inslaande jongeren ziet u wellicht al vóór u. Wie ofwel de filmversie uit 1963 ofwel die uit 1990 gezien heeft, zal dat beeld kunnen bevestigen of tegenspreken, maar zélfs als dat beeld door de kijker bevestigd wordt, zou ik durven zeggen dat het afbreuk doet aan het werk van auteur William Golding. Ten eerste omdat dat werk dateert uit 1954, toen lezers nog verre van gewoon waren aan horror of zelfs dit soort verhalen. Ten tweede omdat er veel kan verteld worden, maar niet dat je de Nobelprijs Literatuur voor niks krijgt (een neuzelende zanger uitgezonderd misschien). Ten derde omdat wie het boek met enige aandacht leest, al snel door heeft dat het alleen maar aan de oppervlakte over een groepje jongens gestrand op een onbewoond eiland gaat.
Golding kreeg die Nobelprijs Literatuur in 1983 dan ook “voor zijn romans die, met de luciditeit van realistisch verhalende kunst en de diversiteit en universaliteit van mythen, de menselijke conditie in de hedendaagse wereld verlichten”. Lord of the flies, oorspronkelijk overigens Strangers from within getiteld, zijn debuutroman (hij werd alleen voorafgegaan door een twintig jaar eerder gepubliceerde gedichtenbundel), was uiteraard slechts één van die romans – al was het dan meteen ook zijn succesvolste -, maar de uitleg van het Nobelprijscomité had ook voor die roman an sich kunnen gelden: “realistisch verhalende kunst”, inderdaad, maar ook “de diversiteit en universaliteit van mythen”, en “de menselijke conditie in de hedendaagse wereld”. Een “menselijke conditie” die, in tegenstelling tot wat uit de lezing van de achterflap zou kunnen blijken, verre van eenzijdig is, overigens.
Het mag dan ook verbazing wekken dat Rutger Bregman, auteur van De meeste mensen deugen, het boek als – dixit Wikipedia - “niet realistisch” omschrijft en het verhaal tegenover een “echte situatie” zet “waar kinderen alleen op een onbewoond eiland belandden” en “zich niet als beesten [bleken] te gedragen maar goed samen te werken”. Golding laat namelijk geenszins uitschijnen dat de kinderen over het algemeen niet goed zouden (willen) samenwerken (in zoverre ze daar, gezien hun in een aantal gevallen zeer jonge leeftijd, toe in staat moeten worden geacht) of zich in meerderheid zouden gedragen als “beesten” (alsof beesten van dezelfde soort mekaar voortdurend naar het leven staan, trouwens). In tegendeel, hij laat zien dat ze wel degelijk kunnen samenwerken, dat ze een neiging tot het verlenen en eisen van inspraak hebben, en mekaar liever helpen dan kwetsen. Golding is zich echter óók bewust van het feit dat één rotte appel een hele mand kan aansteken, dat mensen geneigd zijn het zélf denken achterwege te laten als ze van iemand de indruk krijgen dat die ook wel voor hen kan denken, en dat het ook (misschien vooral) voor “leiders” bijzonder moeilijk is rechtsomkeer te maken op het pad dat ze zijn ingeslagen. Je kan dan wel volhouden dat “de meeste mensen deugen”, maar het zijn niet “de meeste mensen” die het meest invloed hebben. Het zijn niet “de meeste mensen” die een oorlog beginnen, het zijn niet “de meeste mensen” die besluiten dat een van de partijen ten allen prijze (en vooral ten koste van vele van “de meeste mensen”) moet winnen, het zijn niet “de meeste mensen” die weigeren mee te stappen in het verhaal van de haviken, en het zijn zeker niet “de meeste mensen” die die haviken zullen stoppen. Wie denkt van wél, moet er dringend de geschiedenis van – vooral, maar niet alleen – de twintigste eeuw en onze intussen alweer meer dan twintig jaar gaande zijnde eenentwintigste eeuw eens op nalezen.
Ik ben dus niet zeker of Bregman naar zo’n ‘bekend’ verhaal verwijst om het zijne te promoten, of misschien een van de films gezien heeft (zoals gezegd: ik niet), maar zijn (tegen)stelling getuigt niet van een grondige lezing, of op z’n minst een goed begrip, van Heer der vliegen. Ralph, Biggie, de tweeling Sam en Eric, Jack Merridew, Simon, om maar een paar van de belangrijkste personages te noemen, zijn niet onder één noemer te vangen, niet onderling inwisselbaar, niet allemaal in hetzelfde bedje ziek. Sterker nog, je kan niet eens beweren dat de ene ‘deugt’ en de andere niet. De ene keer doen ze wat - voor de buiten de feiten staande toeschouwer (want vanuit die positie is het natuurlijk makkelijk om een oordeel te vellen) - ‘goed’ is, de andere keer doen ze ‘kwaad’. Ze deugen en deugen niet. Ze zijn gewoon menselijk en niks menselijks blijkt hen vreemd.
Trouwens, ja, voor hetzelfde geld hadden ze allemaal ‘gedeugd’, maar dan waren ze – in het voor een boek meest interessante scenario – mekaar misschien tóch nog te lijf gegaan (in een poging om om het meest te deugen, pakweg, zoals katholieken en protestanten dat onder leiding van hun óók al zo deugende leiders zo uitgebreid in de Europese geschiedenis hebben gedaan) of was er helemaal niks geweest om over te schrijven. In tegenstelling tot The Coral Island, een boek van R.M. Ballantyne waarnaar een paar keer impliciet en expliciet verwezen wordt door de personages en de auteur, is Heer der vliegen dan ook geen slaapverwekkend jeugdboek, maar een als een trein lezend boek voor volwassenen óver volwassenen die alleen maar vermomd zijn als kinderen. Vervang in de achterflaptekst één woord, “jongens”, door een ander, “mensen”, vervang een paar woorden in het boek door weer een paar andere, en u weet dat dit boek over ‘grote’ mensen gaat.
Goed, ik ga niet ingaan op de details van het verhaal, op de karaktertrekken van de verschillende personages, op de ontwikkeling van de verhaallijnen, laat staan op hoe dit allemaal afloopt (‘goed’ is in ieder geval niet het woord dat bij me opkomt), want dit verhaal – in de uitgave van De Morgen daterend van 2002 een goeie tweehonderd bladzijden op pocketformaat lang – leest als een trein en verdient ook zonder verdere voorkennis gelezen te worden, maar ik wil aan wat ik hiervóór schreef nog wel toevoegen dat het ook werkelijk ‘literair’ goed geschreven is en zich bijvoorbeeld in de allereerste paragraaf al meteen zeer filmisch toont (weliswaar niet in die mate dat Fitzcarraldo https://bjornroosebespreekt.blogspot.com/2022/01/fitzcarraldo-werner-herzog.html van Werner Herzog dat is – zie mijn bespreking daarvan -, maar dat is dan ook een filmscenario): “De jongen met het blonde haar liet zich zakken langs de laatste meter rots en begon zich een weg te banen naar de lagune. Al had hij zijn schooltrui uitgetrokken, die nu aan zijn hand over de grond sleepte, zijn grijze overhemd kleefde aan zijn huid en zijn haar lag tegen zijn voorhoofd geplakt. Het lange in de wildernis uitgeschoren litteken omgaf hem als een stoombad. Hij klauterde ingespannen dwars over klimplanten en afgeknapte stammen, toen een vogel, een flits van rood en geel, omhoogschoot met een kreet als van een heks; en een andere kreet volgde daarop als een echo. ‘Hé!’ klonk het, ‘wacht eens even!’ Aan de rand van het litteken raakte het kreupelhout in opschudding, en een menigte regendruppels viel kletterend omlaag. ‘Wacht eens even,’ zei de stem, ‘ik zit vast.’ De blonde jongen bleef staan en trok zijn kousen op met een werktuiglijke sjorbeweging die de wildernis een ogenblik veranderde in een Engels graafschap.” Je ziet het toch meteen voor je? Net zoals de scène waarin de eerder genoemde ‘rotte appel’ opduikt: “Vanuit het deel van het strand waar het flonkerende waas lag kwam iets donkers aanschuifelen. Ralph zag het ‘t eerst, en keek zo doordringend dat zijn getuur alle ogen die kant op trok. Toen overschreed het wezen de grens tussen luchtspiegeling en ondubbelzinnig zand, en konden zij zien dat het donkere niet alleen schaduw was maar merendeels kleren. Het wezen was een groep jongens die min of meer in de maat marcheerden in twee evenwijdige gelederen, en die buitenissig waren uitgedost. Broeken, overhemden en verschillende andere kledingstukken droegen zij in hun handen; maar iedere jongen had een petje op met een zilveren insigne. Hun lichamen waren van keel tot enkel verborgen onder zwarte mantels met een lang zilveren kruis op de linkerborst en elke nek was getooid met een kraag als de manchet van een ham. De tropische hitte, de afdaling, het zoeken naar voedsel, en nu deze moeizame mars over het laaiende strand hadden hun het aanzien gegeven van pas gewassen pruimen. De jongen die hen aanvoerde ging op dezelfde manier gekleed; alleen was het insigne op zijn pet van goud. Toen zijn peloton op een meter of tien van het plateau gekomen was, schreeuwde hij een bevel; ze hielden halt, hijgend, zwetend, zwaaiend in het felle licht. De jongen zelf kwam naar voren, wipte met fladderende mantel het plateau op en tuurde in wat voor hem een bijna volledige duisternis was.”
Met dat turen in de duisternis laat ik u, voor wat deze boekbespreking betreft, aan uw lot over. Het is geen duisternis zoals die ook fysiek aanwezig is in Joseph Conrads Hart der duisternis (zie mijn bespreking hier https://bjornroosebespreekt.blogspot.com/2021/11/hart-der-duisternis-joseph-conr..., een duisternis die van de omgeving lijkt over te slaan op de mensen die er in rondlopen, maar een duisternis die uiteindelijk van de mensen die er in rondlopen over zal slaan naar de omgeving. “Het was een groot vuur en het tromgeroffel dat hij zover achter zich dacht te hebben gelaten was nogal dichtbij. Kon een vuur niet een galopperend paard inhalen?”, vraagt Ralph zich op een zeker moment af. Kan een duisternis die door mensen op hun omgeving overgedragen wordt niet als een groot vuur iedereen in die omgeving opslokken? ‘Deugers’ zowel als ‘niet-deugers’? Is Heer der vliegen werkelijk “niet realistisch”? Ik zou dat in ieder geval niet durven stellen. Zoals William Munny in Unforgiven al zei https://www.youtube.com/watch?v=cAYVS8aRQ1U: “We all have it coming”.
Björn Roose… (meer)